إذا أصبتم مثلَ هذا فلم تدروا، فعليكم بالإحتياط حتّى تسألوا عنه فتعلموا.[1]

وقتى به چنين موردى برمى‌خوريد كه حكمش را نمى‌دانيد، در باره آن احتياط كنيد تا حكم آن را بپرسيد و بدانيد.

روايت سوم. هشام‌بن سالم از امام صادق (ع) پرسيد كه خداوند متعال چه حقّى بر بندگانش دارد؟ امام فرمود:

أن يقولوا ما يعلمون، ويكفّوا عمّا لا يعلمون، فإذا فعلوا ذلك فقد أدّوا إلى‌اللهِ حقَّه.[2]

اين كه آنچه را مى‌دانند، بگويند و از آنچه نمى‌دانند، دست نگه‌دارند. وقتى چنين كردند، حقّ خدا را اداكرده‌اند.

4. لزوم كسب يقين از طريق اهل بيت‌

اخباريان پس از اعتقاد به لزوم كسب يقين در حكم شرعى، ادّعا مى‌كنند كه قطع و يقين، تنها هنگامى معتبر است كه از راه روايات ائمّه معصومين (عليهم السلام) به دست آيد؛ چه اخبار متواتر و چه اخبار آحادى كه همراه با قرائن حالى و مقالى باشند.[3] اين رويكرد نيز از مبانى بحث‌برانگيز اخباريگرى شمرده شده و همراه مبناى پيشين، بيشترين‌

اعتراضات و مناقشات اصوليان را در پى داشته است. به اعتقاد اصوليان، اين رويكرد، صحيح نيست؛ زيرا طريقيت قطع، ذاتى است و نشان دادن واقع به واسطه آن، احتياج به جعل جاعل ندارد. اساساً حجّيت قطع، قابل جعل يا نفى از سوى شارع نيست؛ بلكه به حكم عقل، پيروى‌كردن از قطع و عمل به آن، واجب است.[4]

چند نتيجه‌

اخباريان نتايجى نيز از اين ادّعاهاى مبنايىِ خويش مى‌گيرند:

[1]. الكافى، ج 4، ص 391، ح 1؛ وسائل الشيعة، ج 18، ص 111، ح 1.

[2]. الكافى، ج 1، ص 50، ح 12؛ وسائل الشيعة، ج 18، ص 112، ح 4.

[3]. الفوائد المدنية، ص 28، 47، 106 و 127؛ هداية الأبرار، ص 134، 137 و 143، الفوائد الطوسية، ص 406؛ روضات الجنات، ج 7، ص 120 و 609.

[4]. فوائد الاصول، ج 1، ص 29- 30؛ ج 3، ص 6- 7؛ دُرَر الفوائد، ج 2، ص 325.