مناقب العترةى احمد بن محمّد بن فهد حلّى و تاريخ نور الدين محمّد السمهودى نقل شده كه ولادت حضرت عبد العظيم عليه السلام پنج‌شنبه چهارم ربيع ثانى سال 173 ق، در مدينه و وفاتش در پانزدهم شوّال 252 ق، بوده است.[1]

گفتنى است با توجّه به اين كه در منابع كهن و معتبر، تاريخ تولّد و وفات ايشان ذكر نشده و منابع گزارش‌هاى پيش‌گفته، شناخته شده نيستند، اين گزارش‌ها فاقد اعتبارند؛ ليكن در كتاب شريف الكافى، از حضرت عبد العظيم عليه السلام، از هشام بن حكم روايت نقل شده است.[2] تاريخ وفات هشام بن حكم، سال 199 ق، يا پيش از آن است.[3] و مظنون، اين است كه حضرت عبد العظيم عليه السلام هنگام نقل روايت، كمتر از بيست سال نداشته است. بنا بر اين، تولّد ايشان بايد سال 180 ق، يا پيش از آن باشد.[4]

همچنين بر اساس روايتى از امام هادى عليه السلام كه ثواب زيارت قبر حضرت عبد العظيم عليه السلام، همانند زيارت مرقد سيّد الشهداء عليه السلام دانسته شده، بايد بگوييم كه او در دوران امام هادى عليه السلام و پيش از شهادت ايشان از دنيا رفته است و از آن جا كه دوران امامت ايشان از سال 220 تا 254 ق بوده، وفات حضرت عبد العظيم عليه السلام پيش از سال 254 ق، اتّفاق افتاده است.

بنا بر اين، هر چند بر پايه قراين ياد شده، احتمال تولّد حضرت عبد العظيم عليه السلام در سال 173 ق، و وفات ايشان در سال 252 ق، منطقى و معقول است، با اين حال، اثبات آن نياز به منبع معتبر دارد.

از سوى ديگر با عنايت به اين كه به هر دليل، چهارم ربيع الثانى، به عنوان تاريخ‌

[1]. شناخت‌نامه حضرت عبد العظيم حسنى عليه السلام و شهررى/ مجموعه رساله‌هاى خطّى و سنگى: ص 273( رساله« الخصائص العظيميّة»، شيخ جواد شاه عبد العظيمى).

[2]. الكافى: ج 1 ص 424 ح 63.

[3]. ر. ك: معجم رجال الحديث: ج 19 ص 270 ش 13329.

[4]. ر. ك: شناخت‌نامه حضرت عبد العظيم حسنى عليه السلام و شهررى/ مجموعه مقالات چاپ شده: ص 67( مقاله« آشنايى با حضرت عبد العظيم عليه السلام و مصادر شرح حال او»، رضا استادى).