تولّد حضرت عبد العظيم عليه السلام و پانزدهم شوّال، به عنوان تاريخ وفات ايشان شهرت يافته، بزرگداشت ياد آن حضرت و تجليل از مقام معنوى آن بزرگوار در روزهاى ياد شده، نيكوست.[1]

گفتنى است كه در جلسه 628 مورّخ 26/ 5/ 1389 شوراى انقلاب فرهنگى، چهارم ربيع الثانى، به عنوان «روز ولادت حضرت عبد العظيم عليه السلام» جهت درج در تقويم رسمى كشور به تصويب رسيد و در تاريخ 18/ 7/ 1389 به آستان مقدّس آن حضرت ابلاغ گرديد.

سه. درك محضر امامان‌

بر اساس آنچه در تاريخ تولّد و وفات حضرت عبد العظيم عليه السلام گذشت، ايشان دوران حيات پنج امام از امامان اهل بيت عليهم السلام- يعنى امام كاظم عليه السلام تا امام عسكرى عليه السلام- را درك كرده است؛ امّا اين بِدان معنا نيست كه به محضر همه آنها هم رسيده و يا از آنها سخنى نقل كرده است.

آنچه قطعى و مسلّم است، اين است كه ايشان محضر امام جواد عليه السلام و امام هادى عليه السلام را درك نموده و از آنها احاديث فراوانى نقل كرده كه بخشى از آنها در اين حكمت‌نامه آمده‌اند. همچنين اگر به روايت كتاب الاختصاص منسوب به شيخ مفيد اعتماد كنيم، حضرت عبد العظيم عليه السلام محضر امام رضا عليه السلام را نيز درك كرده و از ايشان روايت نموده است.[2]

[1]. شايان ذكر است كه با مراجعه به منابع حديثى و تاريخى، مشخّص مى‌گردد كه درباره تاريخ تولد و وفات بسيارى از پيشوايان اسلام، گزارش‌هاى مختلفى وجود دارد و تاريخ دقيق و قطعى آنها مشخّص نيست و بزرگداشت ايّام ولادت و يا وفات آنها بر اساس انتخاب نظر مشهور و يا انتخاب يكى از گزارش‌هاست.

[2]. ليكن نمى‌توان به اين روايت اعتماد كرد( ر. ك: معجم رجال الحديث: ج 10 ص 49 ش 6580) و بر فرض پذيرش آن، احتمال دارد مقصود از« أبى الحسن»، امام هادى عليه السلام باشد و كلمه« الرّضا» توسط راوى و يا مستنسخ، افزوده شده باشد.