2/ 9 دعا، توبه و استغفار

43. التوحيد: حدّثنا عليّ بن أحمد بن عمران الدقّاق، قال: حدّثنا محمّد بن هارون الصوفي، قال:

حدّثنا عبيداللَّه بن موسى أبى تراب الرويانى، عن عبد العظيم بن عبد اللَّه الحسنى، عن إبراهيم بن أبى محمود، قال:

قُلتُ لِلرِّضا عليه السلام: يَابنَ رَسولِ اللَّه، ما تَقولُ، فِى الحَديثِ الَّذى يَرويه النّاسُ عَن رَسولِ اللَّهِ صلى الله عليه و آله أنَّهُ قالَ: «إنَّ اللَّهَ تَبارَك وتَعالى‌ يَنزِلُ كُلَّ لَيلَةٍ إلَى السَّماءِ الدُّنيا»؟

فَقالَ عليه السلام: لَعَنَ اللَّهُ المُحَرِّفينَ الكَلِمَ عَن مَواضِعِهِ، وَاللَّهِ ما قالَ رَسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله كَذلِك، إنَّما قالَ صلى الله عليه و آله: «إنَّ اللَّهَ تَبارَكَ وتَعالى‌ يُنزِلُ مَلَكاً إلى‌ السَّماءِ الدُّنيا كُلَّ لَيلَةٍ فِى الثُّلُثِ الأَخيرِ، ولَيلَةَ الجُمُعَةِ فى أوَّلِ‌اللَّيلِ، فَيَأمُرُهُ فَيُنادى: هَل مِن سائِلٍ فَاعطيهِ؟ هَل مِن تائِبٍ فَأتوبَ عَلَيهِ؟ هَل مِن مُستَغفِرِ فَأَغفِرَلَهُ؟ يا طالِبَ الخَيرِ أقبِل، يا طالِبَ الشَرِّ أقصِر. فَلا يَزالُ يُنادى بِهذا حَتّى‌ يَطلُعَ الفَجرُ، فَإِذا طَلَعَ الفَجرُ عادَ إلى‌ مَحَلِّهِ مِن‌

ترجمه‌

حضرت عبد العظيم عليه السلام: ابراهيم بن ابى محمود گفت: به امام رضا عليه السلام گفتم: در باره حديثى كه از رسول خدا صلى الله عليه و آله روايت مى‌كنند كه «خداوند- تبارك و تعالى- هر شب به آسمان دنيا فرود مى‌آيد»، چه مى‌فرمايى؟

فرمود: «خداوند از رحمت و آمرزش خود دور سازد كسانى را كه كلمات و گفتارها را از جاى خود تغيير مى‌دهند. به خدا سوگند، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله چنين نفرموده است؛ بلكه فرموده: خداوند در يك سومِ آخر هر شبى و هر شب جمعه از اوّل آن، فرشته‌اى را به آسمان دنيا مى‌فرستد و به او فرمان مى‌دهد تا ندا دهد: آيا كسى هست از من چيزى بخواهد تا به او عطا كنم؟ آيا توبه كننده‌اى هست تا از [اعمال ناشايست‌] وى در گذرم؟ آيا كسى هست كه از من طلب آمرزش كند تا [گناهانِ‌] او را ببخشم؟ [آن فرشته فرياد مى‌زند:] اى جوينده خير و بركت! [به طرف خداوند] روى آور، و اى طالب شر! [از ظلم و ستم خود] دست بكش. اين فرشته به اين سخنان ادامه مى‌دهد تا