4- روز عيد نوروز؛ روز بيست و پنجم و بيست و نهم ذى‌قعده؛ روز نهم ذى حجّه (روز عرفه)، ولى اگر به واسطه ضعف ناشى از روزه نتواند دعاهاى روز عرفه را بخواند، روزه آن روز مكروه است؛ روز عيد سعيد غدير (18 ذى‌حجه)؛ روز اوّل و سوم و هفتم محرم؛ روز ميلاد مسعود پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم (17 ربيع الاوّل)؛ روز مبعث حضرت رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم (27 رجب) و اگر كسى روزه مستحبّى بگيرد، واجب نيست آن را به آخر رساند، بلكه اگر فرد مؤمنى او را به غذا دعوت كند، مستحب است دعوت او را قبول كند و در بين روز افطار نمايد.

مواردى كه مستحب است از انجام مبطلات خوددارى شود

«مسأله 1830» براى شش نفر مستحب است در ماه رمضان اگرچه روزه نباشند، از انجام عملى كه روزه را باطل مى‌كند خوددارى نمايند:

اوّل: مسافرى كه در سفر، عملى كه روزه را باطل مى‌كند انجام داده باشد و پيش از ظهر به وطن خود يا به جايى كه مى‌خواهد ده روز در آنجا بماند برسد.

دوم: مسافرى كه بعد از ظهر به وطن خود يا به جايى كه مى‌خواهد ده روز در آنجا بماند برسد.

سوم: بيمارى كه پيش از ظهر بهبود يابد و عملى كه روزه را باطل مى‌كند، انجام داده باشد.

چهارم: مريضى كه بعد از ظهر خوب شود.

پنجم: زنى كه در بين روز از خون حيض يا نفاس پاك شود.

ششم: كافرى كه در روز ماه رمضان مسلمان شود.

«مسأله 1831» مستحب است روزه‌دار نماز مغرب را پيش از افطار كردن بخواند، ولى اگر كسى منتظر او باشد يا ميل زيادى به غذا داشته باشد كه نتواند با حضور قلب نماز بخواند، بهتر است اوّل افطار كند، ولى به قدرى كه ممكن است نماز را در وقت فضيلت آن بجا آورد.