اعتكاف‌

«اعتكاف» آن است كه انسان به قصد عبادت كردن در مسجد بماند؛ بلكه اگر تنها با ماندن در مسجد نيز قصد عبادت كند، كافى است، هرچند عبادت ديگرى انجام ندهد.

اعتكاف عمل مستحبّى است كه درباره آن بسيار سفارش شده است. روايت شده است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمودند: «اعتكاف ده روز در ماه رمضان معادل دو حجّ و دو عمره است»[1] و نيز روايت شده كه خود آن حضرت دهه آخر ماه رمضان در مسجد اعتكاف مى‌كردند[2].

«مسأله 1832» انجام اعتكاف در هر هنگام از سال- بجز روزهايى كه روزه در آنها حرام مى‌باشد- صحيح است و بهترين وقت آن، «ماه رمضان» به ويژه ده روز آخر آن مى‌باشد.

«مسأله 1833» اعتكاف يك عمل مستحبّى است ولى به واسطه نذر و مانند آن، بر انسان واجب مى‌شود.

شرايط اعتكاف‌

«مسأله 1834» شرايط صحّت اعتكاف عبارتند از:

1- «اسلام»؛ پس اعتكاف از غير مسلمان صحيح نيست و «ايمان» شرط قبول آن است.

2- «عقل».

3- «قصد قربت»؛ پس اگر نيّت كسى براى غير خدا باشد، اعتكاف او صحيح نيست.

4- «روزه گرفتن»؛ پس اگر شخصى به هر دليل نتواند روزه بگيرد، اعتكاف او صحيح نيست.

5- «ماندن سه روز در مسجد»؛ پس اگر كمتر بماند يا قصد كند كه كمتر بماند، اعتكاف او صحيح نيست.

«مسأله 1835» روزه‌اى كه در حال اعتكاف گرفته مى‌شود، لازم نيست كه براى خود اعتكاف باشد، بلكه مى‌تواند هر روزه‌اى (مثل روزه قضا يا كفّاره) را در حال اعتكاف‌

[1]

[2] 1 و 2- من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 120-/ 122.