بخوابد و به تفصيلى كه در مسأله 1710 گفته شد، تا اذان صبح غسل نكند، روزه او باطل است.

«مسأله 1737» اگر روزه‌دار سهواً يكى از اعمالى را كه روزه را باطل مى‌كنند، انجام دهد و به گمان اين كه روزه‌اش باطل شده، دوباره عمداً يكى از آنها را بجا آورد، روزه او باطل مى‌شود.

«مسأله 1738» اگر به واسطه ندانستن مسأله، يكى از اعمالى را كه روزه را باطل مى‌كنند انجام دهد، چنانچه در آموختن مسأله كوتاهى كرده باشد، روزه او باطل است و اگر كوتاهى نكرده باشد نيز بنابر احتياط روزه‌اش باطل است.

«مسأله 1739» اگر چيزى به زور در گلوى روزه‌دار بريزند به صورتى كه در فرو رفتن آن اختيار نداشته باشد يا سر او را به زور در آب فرو برند، روزه او باطل نمى‌شود، ولى اگر او را مجبور كنند كه روزه خود را باطل كند، مثلًا به او بگويند: «اگر غذا نخورى ضرر مالى يا جانى به تو مى‌زنيم» و خود او براى جلوگيرى از ضرر چيزى بخورد، روزه او باطل مى‌شود.

«مسأله 1740» روزه‌دار نبايد به جايى برود كه مى‌داند در آنجا چيزى در گلوى او مى‌ريزند يا او را مجبور مى‌كنند كه خودش روزه خود را باطل كند و اگر قصد رفتن كند، گرچه نرود يا بعد از رفتن چيزى به خوردش ندهند، روزه او باطل مى‌شود و همچنين اگر از روى ناچارى عملى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد، روزه او باطل مى‌شود.

آنچه براى روزه‌دار مكروه است‌

«مسأله 1741» چند چيز براى روزه‌دار مكروه است و از آن جمله است: دوا ريختن به چشم و سرمه كشيدن در صورتى كه مزه يا بوى آن به حلق برسد؛ انجام دادن هر كارى كه مانند خون گرفتن و حمّام رفتن باعث ضعف شود؛ انفيه كشيدن اگر نداند كه به حلق مى‌رسد و اگر بداند به حلق مى‌رسد، جايز نيست؛ بو كردن گياههاى معطر؛ استعمال شياف؛ تر كردن لباسى كه در بدن است؛ كشيدن دندان و هر عملى كه به واسطه‌