آن از دهان خون بيايد؛ مسواك كردن با مسواكِ تر و نيز مكروه است انسان بدون قصد بيرون آمدن منى، زن خود را ببوسد يا عملى انجام دهد كه شهوت خود را تحريك كند؛ ولى اگر به قصد بيرون آمدن منى باشد و يا احتمال دهد كه منى خارج شود، گرچه منى نيز خارج نشود، روزه او باطل مى‌شود. همچنين نشستن زن روزه‌دار در آب مكروه است بلكه احتياط مستحب اين است كه در آب ننشيند.

مواردى كه قضا و كفّاره واجب مى‌شود

«مسأله 1742» چنانچه در روزه ماه رمضان، روزه‌دار از روى عمد و اختيار چيزى بخورد يا بياشامد يا جماع كند و يا استمنا نمايد، بايد علاوه بر قضاى آن روز، كفّاره نيز بپردازد و اگر از روى عمد و اختيار دود، گرد و غبار و بخار غليظ به حلق خود برساند و يا سر را در آب فرو برد و يا نسبت دروغ به خدا، پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم و جانشينان آن حضرت عليهم السلام بدهد، بنابر احتياط واجب بايد روزه خود را قضا كرده و كفاره نيز بپردازد و چنانچه عمداً تا اذان صبح بر جنابت باقى بماند، بايد روزه خود را قضا كرده و كفّاره بپردازد؛ ولى اگر كسى پس از جنابت و قبل از غسل كردن بخوابد، بايد به تفصيلى كه در مسائل 1707 تا 1710 گفته شد، عمل نمايد.

«مسأله 1743» اگر به واسطه ندانستن مسأله، عملى را انجام دهد كه روزه را باطل مى‌كند، كفّاره بر او واجب نيست، مگر اين كه در يادگيرى مسأله كوتاهى كرده باشد و در هنگام انجام دادن عمل، احتمال باطل شدن روزه را بدهد.

«مسأله 1744» علاوه بر روزه رمضان، باطل كردن روزه قضاى ماه رمضان در بعد از ظهر و باطل كردن روزه نذر معيّن نيز به تفصيلى كه خواهد آمد، كفّاره دارد.

كفّاره روزه‌

«مسأله 1745» كسى كه كفاره روزه رمضان بر او واجب است، بايد يك بنده آزاد كند يا به دستورى كه در مسأله 1747 گفته مى‌شود، دو ماه روزه بگيرد يا شصت فقير را سير