«مسأله 1730» اگر در شب چيزى بخورد كه مى‌داند به واسطه خوردن آن در روز بى‌اختيار قى مى‌كند، احتياط واجب آن است كه روزه آن روز را قضا نمايد.

«مسأله 1731» اگر روزه‌دار بتواند از قى كردن خوددارى كند، چنانچه براى او ضرر و مشقّت نداشته باشد، بايد خوددارى نمايد.

«مسأله 1732» اگر حشره‌اى در گلوى روزه‌دار برود، چنانچه به قدرى پايين رود كه ديگر به فرو بردن آن، خوردن نگويند، اگرچه آن را فرو برد، روزه او صحيح است هر چند بنابر احتياط در صورت امكان بايد آن را خارج كند، مگر آن كه خارج كردن آن باعث قى كردن شود كه در اين صورت نبايد قى كند و اگر به اين مقدار پايين نرود، بايد آن را بيرون آورد، اگرچه موجب شود كه قى كند و روزه او باطل شود كه در اين صورت بايد آن را قضا كند و چنانچه فرو ببرد روزه او باطل مى‌شود و علاوه بر قضاى روزه، بنابر احتياط واجب بايد كفّاره جمع بدهد.

«مسأله 1733» اگر سهواً چيزى را فرو ببرد و پيش از آن كه كاملًا پايين رود، به خاطر آورد كه روزه است، چنانچه به قدرى پايين رفته باشد كه ديگر به فرو بردن آن خوردن نگويند، مى‌تواند آن را فرو برد و روزه او باطل نمى‌شود و اگر به اين حد نرسيده باشد، بايد در صورت امكان آن را خارج كند، مگر اين كه خارج كردن آن موجب قى كردن شود.

«مسأله 1734» اگر يقين داشته باشد كه به واسطه آروغ زدن چيزى از گلو بيرون مى‌آيد، بنابر احتياط واجب نبايد عمداً آروغ بزند؛ ولى اگر احتمال بدهد، آروغ زدن اشكال ندارد.

«مسأله 1735» اگر آروغ بزند و بدون اختيار چيزى در گلو يا دهانش بيايد، بايد آن را بيرون بريزد؛ ولى اگر بى‌اختيار فرو رود، روزه‌اش صحيح است.

احكام چيزهايى كه روزه را باطل مى‌كنند

«مسأله 1736» اگر انسان عمداً و از روى اختيار عملى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد، روزه او باطل مى‌شود و چنانچه از روى عمد نباشد، اشكال ندارد، ولى جنب اگر