هنوز اين سخن را تمام نكرده بود كه ابو دُلَف وارد شد و ما با ديدن او به احترامش بلند شديم. او گفت: آنچه را دُلَف گفت، شنيدم. حديث، دروغ نيست و خبرى كه در اين باره وارد شده، محلّ اختلاف نيست. به خدا سوگند! او (دُلَف)، زنازاده و نطفه حيض است؛ زيرا من بيمار بودم و خواهرم كنيزى را كه متعلّق به او بود و من دل‌بسته‌اش بودم، نزد من فرستاد. طاقت نياوردم و با او كه حيض بود، هم‌بستر شدم و آن كنيز، دُلَف را حامله شد و وقتى معلوم شد كه حامله است، خواهرم او را به من بخشيد.

پس دشمنى دلف با پدرش و عداوت و مخالفتش با وى- كه اظهار تشيّع و علاقه به على عليه السلام مى‌كرد- به آن جا رسيد كه پس از مرگِ پدرش نيز از او بدگويى مى‌كرد.

2/ 2 نشانه پاكى دل‌

1026. امام باقر عليه السلام: هيچ بنده‌اى نيست كه ما را دوست بدارد و ولايت ما را بپذيرد، مگر اين كه خداوند، دل او را پاك مى‌گرداند و خداوند، دل هيچ بنده‌اى را پاك نكرد، مگر اين كه تسليم ما شد و از ما فرمان‌بردارى كرد و چون فرمان‌بردار ما شد، خداوند، او را از سختى حساب، به سلامت داشت و از هراس بزرگ روز قيامت، ايمنش گردانْد.

1027. دعائم الإسلام‌ [- به نقل از عبد العلى بن اعيَن-]: امام صادق عليه السلام فرمود: «هيچ بنده‌اى ما را دوست ندارد، مگر اين كه روز قيامت با ماست و در سايه ما پناه مى‌گيرد و در منازل ما همراه ما. به خدا سوگند، به خدا سوگند، هيچ بنده‌اى نيست كه ما را دوست بدارد، مگر اين كه خداوند، دلش را پاك مى‌گرداند و دلش را پاك نمى‌كند، مگر اين كه تسليم ما مى‌شود و چون تسليم ما شود، خداوند، او را از سختى حساب روز قيامت به سلامت مى‌دارد و از هراس بزرگ [روز قيامت‌]، ايمنش مى‌سازد. بى گمان، اهل اين موضوع، هنگامى شادمان مى‌شوند كه نَفَس هر يك‌