و سخنِ فصل داده‌اند. خداوند، ما را برگزيده است و به ما آن داده كه به هيچ يك از جهانيان نداده است.

464. امام صادق عليه السلام‌- در حالى كه گروهى از كوفيان در خدمت ايشان بودند-: شگفت از مردمى كه همه علم خود را از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ستاندند و بدان عمل كردند و ره يافتند و گمان مى‌كنند اهل بيت او علمش را نستانده‌اند، در حالى كه ما، اهل بيت و ذرّيه او هستيم؛ وحى در خانه‌هاى ما فرود آمد و علم از سوى ما بديشان صادر شد. آيا آنها گمان مى‌كنند كه آگاه شده‌اند و ره يافته‌اند؛ ولى ما نمى‌دانيم و گم‌راه شده‌ايم؟! اين، محال است».

465. امام رضا عليه السلام: خداوند، پيامبران و امامان را- كه درودهاى خداوند بر آنان باد- توفيق داده است و بديشان از گنجينه علم و حكمت خود، آن بخشيده كه به ديگران نبخشيده است. علم آنها، برتر از علم مردم زمانشان است در اين سخن خداوند متعال: «آيا آن كه به سوى حق هدايت مى‌كند، براى پيروى، سزاوارتر است يا كسى كه هدايت نمى‌كند، مگر خود هدايت شود؟ پس شما را چه شده؟! چگونه داورى مى‌كنيد» و اين سخن خداى- تبارك و تعالى-: «هر كه حكمتْ داده شده، خير فراوانى بدو داده شده است» و سخن او در باره طالوت: «خداوند، او را بر شما برگزيده و به دانش و توان او افزوده است و خداوند، مُلك خويش را به هر كس بخواهد، مى‌بخشد و خداوند، گشايشگرى داناست».

1/ 6 راسخان در دانش‌

466. امام على عليه السلام: كجايند كسانى كه گمان كرده‌اند كه راسخان در دانش، آنهايند، نه ما؟