باقر عليه السلام، امام جعفر صادق عليه السلام و امام رضا عليه السلام)[306] و نيز دو تن از همسران پيامبر صلى الله عليه و آله (امّ سلمه و عايشه)[307] و دو تن از اصحاب ايشان صلى الله عليه و آله (جابر بن عبد اللَّه و سعد بن ابى وقّاص‌[308]) نقل كرده‌اند.

دسته دوم: احاديثى كه در باره تفسير عملى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله از آيه تطهير وارد شده‌اند؛ احاديثى كه تأكيد مى‌كنند كه پس از نزول آيه تطهير، ماه‌ها، بلكه هر روز هنگام نماز صبح، پيامبر صلى الله عليه و آله درِ خانه على و فاطمه عليهما السلام مى‌آمد و پس از سلام و دعوت آنان به نماز، آيه تطهير را قرائت مى‌فرمود.

محدّثان بزرگ فريقين، اين واقعه را از بزرگان اصحاب و اهل بيت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله روايت كرده‌اند.[309]

دسته سوم: احاديثى كه بدون اشاره به آيه تطهير، مصاديق «اهل بيت» را معرّفى مى‌كنند. شمار اين دسته از احاديث كه در فصول و ابواب گوناگون اين كتاب خواهند آمد، بسيار فراوان است.[310]

[306]. ر. ك: ص 85( بخش يكم/ فصل سوم: اهل بيت عليهم السلام و مصداق« اهل بيت»)

[307]. ر. ك: ص 25( بخش يكم/ فصل يكم: همسران پيامبر صلى الله عليه و آله و مصداق« اهل بيت»)

[308]. ر. ك: ص 63( بخش يكم/ فصل دوم/ جابر بن عبد اللَّه) و ص 67( سعد بن ابى وقّاص). نيز، ر. ك: سخن علّامه طباطبايى در الميزان فى تفسير القرآن( ج 16 ص 311) آن جا كه احاديث مربوط به نزول آيه تطهير در شأن پيامبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام آمده است. همچنين فرموده است: اين روايت‌ها از هفتاد، متجاوز است و آنچه از اهل سنّت نقل شده، بيش از آن است كه از شيعه روايت شده است. اهل سنّت از نزديك به چهل نفر راويان مختلف چون: امّ سلمه، عايشه، ابو سعيد خدرى، واثلة بن اسقع، ابو حمرا، ابن عبّاس، ثوبان، عبد اللَّه بن جعفر، امام على عليه السلام و امام حسن عليه السلام، روايت كرده‌اند.

شيعه اين احاديث را از امام على عليه السلام، امام زين العابدين عليه السلام، امام باقر عليه السلام، امام صادق عليه السلام، امّ سلمه، ابو ذر، ابو اسود دئلى، عمرو بن ميمون، سعد بن ابى وقّاص و ...( نزديك به سى و چند نفر) روايت كرده است.

[309]. ر. ك: ص 101( بخش يكم/ فصل چهارم: درود فرستادن پيامبر صلى الله عليه و آله بر اهل بيت عليهم السلام و تخصيص ايشان در امر به نماز).

[310]. ر. ك: ص 59( بخش يكم/ فصل دوم/ ابو ليلى انصارى) و ص 61( ثوبان) و ص 63( جابر بن عبد اللَّه) و ص 73( عبد اللَّه بن عبّاس).