نقد نظريه پنجم‌

گزارش‌هاى دقيق‌تر و مشروح‌تر حديث جابر بن سَمُره توجّه نداشته است. متن موجود در صحيح البخارى، مختصر و مبهم است. در نتيجه، احتمالات گوناگونى در باره آن متصوّر است.

ابن حجر عسقلانى، در نقد نظريه او به اين نكته اشاره كرده و معتقد است: متون موجود در صحيح مسلم، مشخّص كرده‌اند كه در زمان اين دوازده نفر، اسلام، عزيز و منيع خواهد بود. آيا مى‌توان تصوّر كرد كه افتراق دوازده‌گانه در ميان مسلمانان رُخ دهد و باز هم عزّت اسلام را در پى داشته باشد؟[300]

با توجّه به دلايل ارائه شده در صفحات پيشين، حديث «خلفاى دوازده‌گانه» تنها بر نظريه شيعه دوازده امامى قابل انطباق است و ديگر تحليل‌ها و نظريه‌پردازى‌ها به جهت دارا بودن اشكالات متعدّد، نادرست اند.

پاسخ به دو اشكال‌

در باره نظريه‌اى كه ما در تبيين حديث «خلفاى دوازده‌گانه» انتخاب كرديم، دو اشكال بدين شرح قابل طرح است كه همراه با پاسخ آنها ارائه مى‌گردند:

1. بيشتر امامان شيعه به خلافت نرسيدند

اشكال اوّل، اين است كه در ميان امامان دوازده‌گانه‌اى كه پيروان اهل بيت عليهم السلام به آنها معتقدند، تنها امام على عليه السلام و امام حسن عليه السلام به خلافت رسيدند. بنا بر اين، چگونه مى‌توان آنها را خليفه پيامبر صلى الله عليه و آله شمرد؟

پاسخ اين اشكال، اين است كه بر پايه نصوص معتبرى كه بخشى از آنها گذشت،

[300]. ر. ك: فتح البارى: ج 13 ص 211.