او از پيامبر صلى الله عليه و آله و از على عليه السلام و ابو ذر و معاذ بن جبل و عمر، روايت كرده است و عبد اللَّه بن عمر، انس بن مالك، ابو طفيل، ابو امامة بن سهل بن حنيف، برادرش كثير بن عبّاس، فرزندش على بن عبد اللَّه بن عبّاس و عدّه‌اى ديگر از او روايت كرده‌اند.

وى در سال 80 ق در گذشت. سال وفات او را سال‌هاى 70، 73، 65، 67 و 68 نيز ذكر كرده‌اند. در هنگام وفات، 70 سال و به قولى 72 يا 74 سال عمر داشت.

محلّ درگذشت او را به اتّفاق، طائف دانسته‌اند.

عمر بن ابى سَلَمه‌

نامش عمر بن ابى سلمة بن عبد الأسد قرشى مخزومى و كُنيه‌اش ابو سَلَمه است. او ناپسرى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بود؛ چون پيامبر صلى الله عليه و آله با مادر او امّ سلمه ازدواج كرد. در سال دوم هجرى در حبشه به دنيا آمد و بنا به قولى، در زمانى كه پيامبر صلى الله عليه و آله از دنيا رفت، نُه سال داشت. در جنگ جمل، امام على عليه السلام را همراهى كرد و امام عليه السلام او را به امارت بحرين و فارس گماشت. او احاديثى را از پيامبر صلى الله عليه و آله روايت كرده است.

عمر، در سال 83 ق، در روزگار فرمان‌روايى عبد الملك بن مروان، در مدينه از دنيا رفت.

عمر بن خطّاب‌

عمر بن خطّاب بن نُفَيل بن عبد العزّى قرشى عدوى، مكنّى به ابو حفص، سيزده سال بعد از عام الفيل متولّد شد.

ابن اثير مى‌گويد: هنگامى كه خداوند، محمّد صلى الله عليه و آله را به نبوّت مبعوث كرد، عمر با ايشان و مسلمانان به شدّت مخالفت مى‌كرد؛ امّا بعداً مسلمان شد. در اين باره كه او چندمين نفرى بود كه اسلام آورد، اختلاف نظر است. محمّد بن سعد گفته است‌