اقبال و توجه مردم «حجاز» به اسلام و اطمینانی که پیامبر از جانب قبایل عرب پیدا کرد، به او فرصت داد که شعاع قدرت اسلام را به داخل کشورهای همسایه «حجاز» گسترش دهد. پیامبر، برای نخستین بار یکی از یاران دانشمند خود، معاذ بن جبل را رهسپار «یمن» ساخت، تا ندای «توحید» و اصول آیین اسلام را برای مردم یمن تشریح کند. وی، در ضمن سفارش‌های مفصل خود به «معاذ» چنین توصیه فرمود:
از سخت‌گیری بپرهیز و مردم را به نویدهای الهی که از آن افراد با ایمان است بشارت ده.
در یمن با گروه اهل کتاب روبه‌رو می‌شوی و آنان از تو می‌پرسند که کلید بهشت چیست؟ در پاسخ آنان بگو: اعتراف به یگانگی و بی‌همتایی خداوند.
گویا «معاذ» با احاطه‌ای که به کتاب و سنت داشت؛ با این حال، به سؤالی که از وی درباره حقوق شوهر بر همسر شده بود، جواب کافی نداده بود. [1] از این‌رو، پیامبر تصمیم گرفت، شاگرد ممتاز مکتب خود، امیر مؤمنان را روانه یمن سازد تا در پرتو تبلیغات پی‌گیر و بیانات مستدل، نیروی بازو، شجاعت و شهامت بی‌نظیرش، نفوذ اسلام گسترش یابد.
گذشته از این، «خالد بن ولید» چندی پیش از علی، از طرف پیامبر به یمن اعزام شده بود [2] تا مشکلات نفوذ اسلام را در یمن برطرف سازد، ولی در این مدت کاری انجام نداده بود. به همین دلایل پیامبر علی را طلبید و گفت: علی! من تو را به سوی «یمن» اعزام می‌دارم تا آنان را به اسلام دعوت کنی و احکام خدا و حلال و حرام او را بیان کنی و هنگام بازگشت به مدینه، زکات اموال مردم «نجران» و مالیاتی را که بنا است اهالی آنجا بپردازند، بگیری و به بیت المال برسانی.
علی در محضر پیامبر با کمال تواضع گفت: