دژ بلند و استواری که در کنار چشمه آبی ساخته شده بود و در نوار مرزی کشور «سوریه» در میان راه «حجر» و «شام» قرار داشت «تبوک» می‌گفتند. سوریه آن روز، از مستعمره‌های روم شرقی که مرکز آن قسطنطنیه بود، به شمار می‌رفت. مرزنشینان شام همگی پیرو آیین حضرت مسیح علیه السّلام و رؤسای بخش‌ها نیز دست‌نشانده فرمانروای شام بودند که خود او مستقیما از امپراتور روم دستور می‌گرفت.
نفوذ و انتشار سریع اسلام، در شبه جزیره عربستان و پیروزی‌های درخشان مسلمانان در حجاز، با وسایل آن روز در خارج منعکس می‌شد و پشت دشمنان را به لرزه در آورده، آنان را به فکر چاره می‌افکند.
سقوط حکومت مکه و پیروی سران بزرگ حجاز تعالیم اسلام و دلاوریها و جان بازی‌های سربازان آیین توحید، امپراتور روم را بر آن داشت که با ارتش مجهز و منظم بر سر مسلمانان بتازد و آنان را غافل‌گیر سازد، زیرا با گسترش و نفوذ فوق العاده اسلام، پایه‌های حکومت خود را متزلزل دیده، از فزونی قدرت نظامی و سیاسی