با «موشک» خنثی کرد. چنان که با فرستادن سفینههای فضایی حامل انسانهای فضانورد با موشک، واضح شد که آنچه را بشر برای خود مانع از سیر در عالم بالا و فوق جو میشمرد، با پنجه علم و دانش قابل رفع است. بشر با این ابزار علمی و صنعتی خود میتواند مشکلات اشعه کیهانی و اشکال نبودن هوای قابل استنشاق و ... را حل کند. هم اکنون که علوم فضایی در حال گسترش است، دانشمندان اطمینان دارند که پس از مدتی میتوانند بساط زندگی خود را در یکی از کرات آسمانی پهن کنند و به آسانی به کرات ماه و مریخ سفر کنند. [1] این جریانهای علمی و پیشرفتهای صنعتی گواه بارزیست که این عمل، عملی صد در صد ممکن و جزء محالات نیست. اگر منظور خردهگیران این است که هرگز بدون ابزار علمی و صنعتی نمیتوان چنین سفری را آغاز نمود و رسول گرامی صلی اللّه علیه و آله و سلّم در آن شب چنین وسایلی را در اختیار نداشت، پس چگونه چنین عوالم را بدون کوچکترین وسیلهای طی کرد؟ پاسخ این گفتار، از بحثهای سابق ما درباره معجزه پیامبران، خصوصا از بحث مفصلی که قبلا درباره حادثه عام الفیل و جریان کشته شدن سپاه «ابرهه» با سنگ ریزهها انجام دادیم کاملا روشن میشود، زیرا آنچه مسلم است اینکه کاری را که بشر میتواند با ابزار و آلات علمی انجام دهد، پیامبران میتوانند آن را با عنایت پروردگار بدون اسباب ظاهری و خارجی ایجاد کنند. [1]. پس از پرتاب اقمار مصنوعی، برای نخستین بار، روز چهار شنبه 12، آوریل 1961، سرگرد 27 ساله روسی، به نام «گاگارین» در یک سفینه فضائی مسافرت فضائی خود را آغاز کرد. وی نخستین انسانی بود که دست به چنین مسافرتی زد و سفینه او تا ارتفاع 302 کیلومتر از زمین فاصله گرفت و در مدت یک ساعت و نیم به دور زمین گردش میکرد. از آن پس، از طرف آمریکا و شوروی سفاینی به فضا فرستاده میشد، تا آنجا که در آخر تیرماه 1348، «آپولو» با یازده سرنشین در سطح ماه فرود آمد، و برای اولین بار، بشر، گام در ماه نهاد. این برنامه از آن وقت به بعد، به طور مکرر آزمایش شده و غالبا موفقیتآمیز بوده است همه این فعالیّتها حاکی از آن است که فرود آمدن بشر در سطح کرات امری ممکن است. کاری را که بشر از طریق عملی انجام میدهد، خالق بشر با اراده نافذ خود میتواند به این کار جامه عمل بپوشاند.