(مسأله 441) در سفر و هنگامى كه نمازگزار عجله دارد وهمچنين زن اگر هر يك از فرازهاى اذان و اقامه را يك بار بگويد كافى است.

(مسأله 442) در اذان و اقامه شرايطى وجود دارد كه عبارتند از:

1- نيّت، آنگونه كه در وضو گفته شد.

2- عقل‌

3- ايمان، ولى بلوغ شرط نيست، بنابر اين اذان بچّه مميّز صحيح است.

4- ترتيب بين اذان و اقامه و در ميان فرازهاى هر يك از آنها.

5- بنابر احتياط واجب موالات بين اذان و اقامه، بين اقامه و نماز و بين فرازهاى هر يك از آنها لازم است. پس اگر فاصله زيادى بين آنها بيندازد كه شكل آنها را دگرگون سازد باطل مى شود.

6- فرا رسيدن وقت نمازى كه براى آن اذان مى‌گويد، حتّى بنابر احتياط واجب در مورد كسى كه بخواهد نماز صبح را به طور انفرادى بخواند.

7- به هنگام گفتن اقامه با وضو، رو به قبله و در حال ايستاده باشد.

نيّت‌

(مسأله 443) نماز از عباداتى است كه احتياج به نيّت دارد و بايد همه افعال آن به نيّت اين كه از اجزاى نماز است، به قصد نزديكى به خداوند (قُرْبةً الَى اللّهِ) انجام داده شود.

(مسأله 444) در نيّت تعيين اجمالى كفايت مى‌كند، پس اگر نيّت كند كه نخستين نماز از دو نمازى را كه بر عهده دارد، انجام مى‌دهد، كافى است.

(مسأله 445) نمازگزار نمى تواند نيتش را از نمازى به نماز ديگر برگرداند، مگر در مواردى كه از آن جمله است: