1- كسى كه به نماز عصر پرداخته، وبعد متوجه گرديد كه نماز ظهر را نخوانده، و يا وارد نماز عشا شده و در اثناى آن به يادش آمد كه نماز مغرب را نخوانده است، در اينجا بايد نيّتش را به نماز قبلى برگرداند.

2- كسى كه، در اثناى نماز به يادش آمد كه نماز قضائى به گردن دارد. او نيز مى‌تواند نيّتش را به نماز قضا برگرداند، به شرط اينكه اولًا وقت نماز ادا تنگ نباشد، ثانيا از محل عدول نگذشته باشد، در غير اين صورت بايد آن نماز را مطابق نيّت اوّليخود به پايان برساند.

تكبيرة الاحرام‌

ورود به نماز به وسيله تكبيرة الاحرام مى‌باشد و آن ركن است پس اگر كسى عمدا يا سهوا آنرا نگفته باشد نمازش باطل است.

(مسأله 446) اگر كسى عمدا دوبار تكبيرة الاحرام بگويد نمازش باطل مى‌شود و بايد بار سوم نيز بگويد، و اگر چهار بار بگويد باطل است بايد تكبير پنجم را نيز بگويد و همينطور با هر تكبير زوج باطل مى‌شود و با تكبير فرد صحيح مى‌گردد.

(مسأله 447) تكبيرة الاحرام عبارت است از گفتنِ «اللّهُ اكْبَر» و بايد آن را به عربى و به صورت صحيح تلفظ كند، و در غير اين صورت كفايت نمى‌كند، مگر اين كه از گفتن آن به عربى صحيح عاجز باشد كه خواهيم گفت.

(مسأله 448) در تكبيرة الاحرام بايد صداى تكبير آشكار باشد هرچند به اندازه كمى ونبايد به قدرى آهسته باشد كه جز خودش كسى آن را نشنود، بلكه بايد در حدّى باشد كه اگر مانعى در ميان نبود خودش آن را مى‌شنيد و كمتر از آن كفايتنمى‌كند، واگر زبان و لبها را حركت دهد و هيچ صدايى از آن ظاهر نشود صحيح نيست.

(مسأله 449) اگر كسى در حال نماز براى توجّه دادن كسى جمله‌اى از قرائت و يا ذكر را بسيار بلند بگويد، به شرط اين كه آن را به عنوان جزئى از نماز نگفته باشد مانعى ندارد، چنانكه در نماز جماعت براى ياد آورى به امام جماعت روى مى‌دهد.