شك در ركعتهاى نماز

(مسأله 639) اگر نمازگزار در اثناى نماز در تعداد ركعتهاى آن شك كند، اگر به يكى از دو طرف آن ظنّ پيدا كند- هرچند بعد از تأمّل- بايد به ظنّ خود عمل كند و اگر به هيچ طرف ظن پيدا نكند، اگر در نماز دو ركعتى يا سه ركعتى و يا در ركعتهاياوّل و دوّم نماز چهار ركعتى باشد، نمازش باطل است، بايد از سر بگيرد.

(مسأله 640) اگر نمازگزار در يك نماز چهار ركعتى بعد از اكمال ركعت دوّم يعنى پس از اتمام ذكر واجب سجده دوّم از ركعت دوّم، در تعداد ركعتهاى نماز شك كند، در پنج صورت نماز او صحيح است:

اوّل: شك بين دو و سه‌

(مسأله 641) اگر نمازگزار پس از تمام شدن ذكر واجب سجده دوّم، شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت؟ بايد بنا بگذارد كه سه ركعت خوانده است، پس برمى‌خيزد و يك ركعت ديگر مى‌خواند و نماز را تمام مى‌كند، پس از سلام نماز، دوركعت نماز احتياط را مى‌خواند، تا اگر كمبودى در نماز بوده با آن جبران شود.

(مسأله 642) بنابر احتياط واجب بايد نماز احتياط بعد از نماز بدون فاصله و بدون اين كه يكى از مبطلات نماز را انجام داده باشد، به جا آورده شود.

(مسأله 643) بنابر احتياط واجب در شك بين دو و سه، بايد نماز احتياط را يك ركعت ايستاده به جا آورد و آن را فقط با حمد بدون سوره به صورت آهسته بخواند، سپس ركوع، سجده، تشهد و سلام آن را به جا آورد.

دوّم: شك بين سه و چهار

(مسأله 644) نمازگزار در هر حالى كه باشد، اگر شك كند كه سه ركعت خوانده يا چهار ركعت، بايد بنا بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند، سپس نماز احتياط به جا آورد.