است بشويد يا مسح كند، و اگر در بين وضو در شستن يا مسح كردن جايى شك كند بايد به همين دستور عمل نمايد.

مسأله 310- اگر بعد از نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، نماز او صحيح است، ولى بايد براى نمازهاى بعد وضو بگيرد.

مسأله 311- اگر در بين نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، نماز او باطل است و بايد وضو بگيرد و نماز را بخواند.

مسأله 312- اگر بعد از نماز شك كند، كه قبل از نماز وضوى او باطل شده يا بعد از نماز، نمازى كه خوانده صحيح است.

مسأله 313- اگر انسان مرضى دارد كه بول او قطره قطره مى‌ريزد يا نمى‌تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى كند چنانچه يقين دارد كه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مى‌كند، بايد نماز را در وقتى كه مهلت پيدا مى‌كند بخواند، و اگر مهلت او به مقدار كارهاى واجب نماز است، بايد در وقتى كه مهلت دارد فقط كارهاى واجب نماز را به‌جا آورد و كارهاى مستحب آن مانند اذان و اقامه و قنوت را ترك نمايد.

مسأله 314- اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پيدا نمى‌كند و در بين نماز چند دفعه بول يا غائط از او خارج مى‌شود كه اگر بخواهد بعد از هر دفعه وضو بگيرد سخت نيست، بايد ظرف آبى پهلوى خود بگذارد و هر وقت بول يا غائط از او خارج شد فوراً وضو بگيرد [1] و بقيه نماز را بخواند. و احتياط مستحب آن است كه همان نماز را دوباره با يك وضو بخواند و اگر در بين آن نماز وضوى او باطل شد اعتنا نكند.

مسأله 315- كسى كه بول يا غائط طورى پى در پى از او خارج مى‌شود كه وضو

[1] در كسى كه بول از او خارج مى‌شود وضوى اول كافى است و در كسى كه غائط از اوبيرون مى‌آيد همان طور كه ذكر شده بايد وضو بگيرد.