تشخيص مى‌دهد، اگر بخواهد شوهر كند، چنانچه باكره باشد، بنابر احتياط واجب بايد از پدر يا جدّ پدرى خود اجازه بگيرد، و اجازه مادر و برادر لازم نيست.

مسأله 2386- اگر پدر و جدّ پدرى غايب باشند [1] يا دختر باكره نباشد [2] اجازه پدر و جدّ لازم نيست.

مسأله 2387- اگر پدر، يا جدّ پدرى براى پسر نابالغ خود زن بگيرد، پسر بايد بعد از بالغ شدن خرج آن زن را بدهد.

مسأله 2388- اگر پدر يا جدّ پدرى براى پسر نابالغ خود، زن بگيرد، چنانچه پسر در موقع عقد مالى داشته، مديون مهر زن است، و اگر در موقع عقد مالى نداشته، پدر، يا جدّ او بايد مهر زن را بدهند.

عيب‌هايى كه به واسطه آنها مى‌شود عقد را به‌هم زد

مسأله 2389- اگر مرد بعد از عقد بفهمد كه زن يكى از اين هفت عيب را دارد مى‌تواند عقد را به‌هم بزند: اول: ديوانگى. دوم: مرض خوره. سوم: مرض بَرَص. چهارم: كورى.

پنجم: زمين‌گير بودن‌ [3]. ششم: آن كه افضاء شده؛ يعنى راه بول و حيض يا راه حيض و غائط [4] او يكى شده باشد. هفتم: آن كه گوشت، يا استخوانى‌ [5] در فرج او باشد كه مانع نزديكى شود.

مسأله 2390- اگر زن بعد از عقد بفهمد كه شوهر او ديوانه است يا آلت مردى ندارد يا

[1] به طورى كه نشود از آنها به وسيله‌اى اذن گرفت و دختر هم احتياج به شوهر كردن‌داشته باشد.

[2] اگر بكارت او به شوهر كردن از بين رفته باشد.

[3] بلكه شل بودن به طورى كه واضح باشد گرچه زمين‌گير نباشد.

[4] در صورت يكى شدن راه حيض و غائط بايد احتياط كرد.

[5] يا غده‌اى.