مرضى دارد كه نمى‌تواند وطى و نزديكى نمايد يا تخم‌هاى او را كشيده‌اند مى‌تواند عقد را به‌هم بزند [1].

مسأله 2391- اگر مرد يا زن، به واسطه يكى از عيب‌هايى كه در دو مسأله پيش گفته شد عقد را به‌هم بزند، بايد بدون طلاق از هم جدا شوند.

مسأله 2392- اگر به واسطه آن كه مرد نمى‌تواند وطى‌ [2] و نزديكى كند، زن عقد را به‌هم بزند شوهر بايد نصف مهر را بدهد. ولى اگر به واسطه يكى از عيب‌هاى ديگرى كه گفته شد، مرد يا زن عقد را به‌هم بزند، چنانچه مرد با زن نزديكى نكرده باشد چيزى بر او نيست و اگر نزديكى كرده، بايد تمام مهر را بدهد.

عده‌اى از زن‌ها كه ازدواج با آنان حرام است‌

مسأله 2393- ازدواج با زن‌هايى كه مثل مادر و خواهر و مادرزن با انسان محرم هستند حرام است.

مسأله 2394- اگر كسى زنى را براى خود عقد نمايد، اگرچه با او نزديكى نكند، مادر و مادرِ مادر آن زن و مادر پدر او هر چه بالا روند به آن مرد محرم مى‌شوند.

مسأله 2395- اگر زنى را عقد كند و با او نزديكى نمايد، دختر و نوه دخترى و پسرى آن زن هر چه پايين روند، چه در وقت عقد باشند يا بعداً به دنيا بيايند، به آن مرد مَحرم مى‌شوند.

مسأله 2396- اگر با زنى كه براى خود عقد كرده نزديكى هم نكرده باشد، تا وقتى كه آن زن در عقد او است نمى‌تواند با دختر او ازدواج كند.

[1] در اين مسأله و مسأله پيش به طور اجمال ذكر شده به كتاب وسيله و حاشيه آن بايد رجوع شود.

[2] مراد در اين مسأله و مسأله پيش آن است كه مرد (عنين) باشد.