را معيّن كنند مثلًا اسم آنها را ببرند يا به آنها اشاره نمايند. پس كسى كه چند دختر دارد، اگر به مردى بگويد: «زوجتك احدى بناتى» (يعنى زن تو نمودم يكى از دخترانم را) و او بگويد: «قبلت» (يعنى قبول كردم) چون در موقع عقد، دختر را معيّن نكرده‌اند عقد باطل است.

پنجم: زن و مرد به ازدواج راضى باشند، ولى اگر زن ظاهراً به كراهت اذن دهد و معلوم باشد قلباً راضى است عقد صحيح است.

مسأله 2380- اگر در عقد يك حرف غلط خوانده شود كه معنى آن را عوض كند عقد باطل است.

مسأله 2381- كسى كه دستور زبان عربى را نمى‌داند، اگر قرائتش صحيح باشد و معناى هر كلمه از عقد را جداگانه بداند و از هر لفظى معناى آن را قصد نمايد مى‌تواند عقد را بخواند.

مسأله 2382- اگر زنى را براى مردى بدون اجازه آنان عقد كنند و بعداً زن و مرد بگويند به آن عقد راضى هستيم عقد صحيح است.

مسأله 2383- اگر زن و مرد يا يكى از آن دو را به ازدواج مجبور نمايند و بعد از خواندن عقد راضى شوند و بگويند به آن عقد راضى هستيم احتياط واجب آن است‌ [1] كه دوباره عقد را بخوانند.

مسأله 2384- پدر و جدّ پدرى مى‌توانند براى فرزند نابالغ يا ديوانه خود كه به حال ديوانگى بالغ شده است ازدواج كنند. و بعد از آن كه آن طفل بالغ شد يا ديوانه عاقل گرديد، اگر ازدواجى كه براى او كرده‌اند مفسده‌اى نداشته نمى‌تواند آن را به‌هم بزند و اگر مفسده‌اى داشته مى‌تواند آن را به‌هم بزند.

مسأله 2385- دخترى كه به حد بلوغ رسيده و رشيده است؛ يعنى مصلحت خود را

[1] اين احتياط واجب نيست.