مسأله 2339- كسى كه نمى‌تواند امانت را نگهدارى نمايد، بنابر احتياط واجب بايد قبول نكند [1].

مسأله 2340- اگر انسان به صاحب مال بفهماند كه براى نگهدارى مال او حاضر نيست، چنانچه او مال را بگذارد و برود [2] و آن مال تلف شود، كسى كه امانت را قبول نكرده ضامن نيست ولى احتياط مستحب آن است كه اگر ممكن باشد آن را نگهدارى نمايد.

مسأله 2341- كسى كه چيزى را امانت مى‌گذارد، هر وقت بخواهد مى‌تواند آن را پس بگيرد و كسى هم كه امانت را قبول مى‌كند، هر وقت بخواهد مى‌تواند آن را به صاحبش برگرداند.

مسأله 2342- اگر انسان از نگهدارى امانت منصرف شود و وديعه را به‌هم بزند بايد هر چه زودتر مال را به صاحب آن يا وكيل يا ولىّ صاحبش برساند، يا به آنان خبر دهد كه به نگهدارى حاضر نيست. و اگر بدون عذر مال را به آنان نرساند و خبر هم ندهد چنانچه مال تلف شود، بايد عوض آن را بدهد.

مسأله 2343- كسى كه امانت را قبول مى‌كند، اگر براى آن، جاى مناسبى ندارد، بايد جاى مناسب تهيه نمايد و طورى آن را نگهدارى كند كه مردم نگويند در امانت خيانت كرده و در نگهدارى آن كوتاهى نموده است، و اگر در جايى كه مناسب نيست بگذارد و تلف شود، بايد عوض آن را بدهد.

مسأله 2344- كسى كه امانت را قبول مى‌كند، اگر در نگهدارى آن كوتاهى نكند و تعدى يعنى زياده‌روى هم ننمايد و اتفاقاً آن مال تلف شود، ضامن نيست. ولى اگر آن‌

[1] اگر صاحب مال عاجزتر باشد در حفظ آن و ديگرى كه بهتر حفظ كند نباشد اين احتياط واجب نيست.

[2] و اين شخص مال را برندارد.