احكام وديعه (امانت)

مسأله 2336- اگر انسان مال خود را به كسى بدهد و بگويد نزد تو امانت باشد و او هم قبول كند يا بدون اين كه حرفى بزنند صاحب مال بفهماند كه مال را براى نگهدارى به او مى‌دهد و او هم به قصد نگهدارى كردن بگيرد بايد به احكام وديعه و امانتدارى كه بعداً گفته مى‌شود عمل نمايد.

مسأله 2337- امانتدار و كسى كه مال را امانت مى‌گذارد، بايد هر دو بالغ و عاقل باشند، پس اگر انسان مالى را پيش بچه يا ديوانه امانت بگذارد، يا ديوانه و بچه، مالى را پيش كسى امانت بگذارند صحيح نيست.

مسأله 2338- اگر از بچه يا ديوانه چيزى را به طور امانت قبول كند، بايد آن را به صاحبش بدهد، و اگر آن چيز مال خود بچه يا ديوانه است به ولىّ او برساند و چنانچه در رساندن مال به آنان كوتاهى‌ [1] كند و تلف شود، بايد عوض آن را بدهد.

[1] چه كوتاهى كند يا نكند بايد عوض بدهد، ولى اگر از خوف آن كه از بين برود از آنهابگيرد براى رساندن مال را به صاحبش يا ولى طفل يا مجنون، در صورتى كه در نگهدارى آن كوتاهى نكند ضامن نيست.