مسأله 2091- اگر از بچه نابالغ چيزى بخرد، يا چيزى به او بفروشد بايد جنس يا پولى را كه از او گرفته به صاحب آن بدهد [1]، يا از صاحبش رضايت بخواهد. و اگر صاحب آن را نمى‌شناسد و براى شناختن او هم وسيله‌اى ندارد، بايد چيزى را كه از بچه گرفته از طرف صاحب آن مظالم بدهد.

مسأله 2092- اگر كسى با بچه نابالغ معامله كند و جنس يا پولى كه به بچه داده از بين برود نمى‌تواند از بچه يا ولىّ او مطالبه نمايد.

مسأله 2093- اگر خريدار يا فروشنده را به معامله مجبور كنند چنانچه بعد از معامله راضى شود و بگويد راضى هستم، معامله صحيح است ولى احتياط مستحب آن است كه دوباره صيغه معامله را بخوانند.

مسأله 2094- اگر انسان مال كسى را بدون اجازه او بفروشد چنانچه صاحب مال به فروش آن راضى نشود و اجازه نكند معامله باطل است.

مسأله 2095- پدر و جدّ پدرى طفل و نيز وصى پدر و وصى جدّ پدرى مى‌توانند [2] مال طفل را بفروشند، مجتهد عادل هم مى‌تواند مال ديوانه يا طفل يتيم، يا مال كسى را كه غايب است بفروشد.

مسأله 2096- اگر كسى مالى را غصب كند و بفروشد و بعد از فروش صاحب مال معامله را براى خودش اجازه دهد، معامله صحيح است و چيزى را كه غصب كننده به‌

[1] يا به ولى صغير بدهد اگر مال از صغير است، و اگر ولى او را پيدا نكند بايد تسليم حاكم‌شرع بكند و نبايد صدقه بدهد.

[2] در صورتى كه مفسده نداشته باشد، بلكه بهتر آن است كه با ملاحظه مصلحت بفروشند، بلكه در وصى چه از جانب پدر باشد يا جد بايد با مصلحت بفروشد و فقط مفسده نداشتن كفايت نمى‌كند و اين شرط در مجتهد هم هست، بلكه بهتر آن است كه مجتهد در صورتى معامله را انجام دهد كه اگر انجام ندهد مفسده و ضرر براى طفل داشته باشد.