جدا نمايد. ولى اگر منتظر فقير معيّنى باشد، يا بخواهد به فقيرى بدهد كه از جهتى برترى دارد، مى‌تواند زكات را جدا نكند.

مسأله 1970- بعد از جدا كردن زكات لازم نيست فوراً آن را به مستحق بدهد ولى اگر به كسى كه مى‌شود زكات داد دسترسى دارد احتياط مستحب آن است كه دادن زكات را تأخير نيندازد.

مسأله 1971- كسى كه مى‌تواند زكات را به مستحق برساند اگر ندهد و به واسطه كوتاهى او از بين برود بايد عوض آن را بدهد.

مسأله 1972- كسى كه مى‌تواند زكات را به مستحق برساند، اگر زكات را ندهد، و بدون آن كه در نگهدارى آن كوتاهى كند از بين برود، چنانچه دادن زكات را به قدرى تأخير انداخته كه نمى‌گويند فوراً داده است، بايد عوض آن را بدهد و اگر به اين مقدار تأخير نينداخته مثلًا دو سه ساعت تأخير انداخته و در همان دو سه ساعت تلف شده در صورتى كه مستحق حاضر نبوده، چيزى بر او واجب نيست و اگر مستحق حاضر بوده، بنابر احتياط واجب بايد عوض آن را بدهد.

مسأله 1973- اگر زكات را از خود مال كنار بگذارد، مى‌تواند در بقيه آن تصرف كند و اگر از مال ديگرش كنار بگذارد، مى‌تواند در تمام مال تصرف نمايد.

مسأله 1974- انسان نمى‌تواند زكاتى را كه كنار گذاشته براى خود بردارد و چيز ديگرى به جاى آن بگذارد.

مسأله 1975- اگر از زكاتى كه كنار گذاشته منفعتى ببرد مثلًا گوسفندى كه براى زكات گذاشته برّه بياورد، مال فقير است.

مسأله 1976- اگر موقعى كه زكات را كنار مى‌گذارد مستحقى حاضر باشد، بهتر است زكات را به او بدهد، مگر كسى را در نظر داشته باشد كه دادن زكات به او از جهتى بهتر باشد.