خمس زمين آن را بدهد و در دادن اين خمس قصد قربت لازم نيست، بلكه حاكم شرع هم كه خمس را از او مى‌گيرد لازم نيست قصد قربت نمايد.

مسأله 1839- اگر كافر ذمى زمينى را كه از مسلمان خريده به مسلمان ديگرى هم بفروشد، بايد خمس آن را بدهد، و نيز اگر بميرد و مسلمانى آن زمين را از او ارث ببرد، بايد خمس آن را از همان زمين، يا از مال ديگرش بدهند.

مسأله 1840- اگر كافر ذمى موقع خريدن زمين شرط كند كه خمس ندهد، يا شرط كند كه فروشنده خمس آن را بدهد، شرط او صحيح نيست و بايد خمس را بدهد، ولى اگر شرط كند كه فروشنده مقدار خمس را از طرف او به صاحبان خمس بدهد اشكال ندارد.

مسأله 1841- اگر مسلمان زمينى را به غير خريد و فروش، ملك كافر كند و عوض آن را بگيرد، مثلًا به او صلح نمايد، كافر ذمى بايد خمس آن را بدهد [1].

مسأله 1842- اگر كافر ذمى صغير باشد و ولىّ او برايش زمينى بخرد، بايد خمس آن را بدهد [2].

مصرف خمس‌

مسأله 1843- خمس را بايد دو قسمت كنند: يك قسمت آن سهم سادات است‌ [3] و بايد به سيد فقير، يا سيد يتيم يا به سيدى كه در سفر درمانده شده بدهند. و نصف ديگر آن سهم امام عليه السلام است كه در اين زمان بايد به مجتهد جامع‌الشرائط بدهند يا به مصرفى كه او اجازه مى‌دهد برسانند. ولى اگر انسان بخواهد سهم امام را به مجتهدى كه از او تقليد نمى‌كند بدهد، در صورتى به او اذن داده مى‌شود كه بداند آن مجتهد و مجتهدى‌

[1] بنابر احتياط واجب.

[2] احتياط واجب آن است كه خمس را نگيرد تا بعد از بالغ شدن صغير.

[3] احتياط واجب آن است كه سهم سادات را به اذن مجتهد جامع‌الشرائط بدهند.