مسأله 1663- اگر روزه‌دار سهواً يكى از كارهايى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد و به خيال اين كه روزه‌اش باطل شده، عمداً دوباره يكى از آنها را به‌جا آورد، روزه او باطل مى‌شود.

مسأله 1664- اگر چيزى به زور در گلوى روزه‌دار بريزند، يا سر او را به زور در آب فرو برند، روزه او باطل نمى‌شود. ولى اگر مجبورش كنند كه روزه خود را باطل كند مثلًا به او بگويند اگر غذا نخورى ضرر مالى يا جانى به تو مى‌زنيم و خودش براى جلوگيرى از ضرر چيزى بخورد، روزه او باطل مى‌شود.

مسأله 1665- روزه‌دار نبايد جايى برود كه مى‌داند چيزى در گلويش مى‌ريزند يا مجبورش مى‌كنند كه خودش روزه خود را باطل كند. و اگر برود و چيزى در گلويش بريزند، يا از روى ناچارى كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد روزه او باطل مى‌شود [1]، بلكه اگر قصد رفتن كند، اگر چه نرود روزه‌اش باطل است.

آنچه براى روزه‌دار مكروه است‌

مسأله 1666- چند چيز براى روزه‌دار مكروه است و از آن جمله است:

دوا ريختن به چشم و سرمه كشيدن در صورتى كه مزه يا بوى آن به حلق برسد، انجام دادن هر كارى كه مانند خون گرفتن و حمام رفتن باعث ضعف مى‌شود، انفيه كشيدن اگر نداند كه به حلق مى‌رسد و اگر بداند به حلق مى‌رسد جايز نيست، بو كردن گياه‌هاى معطر، نشستن زن در آب، استعمال شياف، تر كردن لباسى كه در بدن است، كشيدن دندان و هر كارى كه به واسطه آن از دهان خون بيايد، مسواك كردن به چوب تر، بى‌جهت آب يا چيزى‌ [2] در دهان كردن. و نيز مكروه است انسان بدون قصد بيرون‌

[1] اگر در گلويش بريزند باطل شدن محل اشكال است، و اگر قصد رفتن كند و نرود يا برود و به خوردش ندهند روزه‌اش صحيح است.

[2] كراهت داشتن مطلق چيز در دهان كردن معلوم نيست.