كه به مقدار يك ركعت از وقت هم مانده باشد بايد نماز را شكسته بخواند.

مسأله 1375- مسافرى كه بايد نماز را تمام بخواند اگر به واسطه ندانستن مسأله به نيت نماز دو ركعتى مشغول نماز شود و در بين نماز مسأله را بفهمد، بايد نماز را چهار ركعتى تمام كند، و احتياط مستحب آن است كه بعد از تمام شدن نماز دوباره آن نماز را چهار ركعتى بخواند.

مسأله 1376- مسافرى كه نماز نخوانده، اگر پيش از تمام شدن وقت به وطنش برسد، يا به جايى برسد كه مى‌خواهد ده روز در آن‌جا بماند، بايد نماز را تمام بخواند و كسى كه مسافر نيست، اگر در اول وقت نماز نخواند و مسافرت كند، در سفر بايد نماز را شكسته بخواند.

مسأله 1377- اگر از مسافرى كه بايد نماز را شكسته بخواند نماز ظهر يا عصر يا عشا قضا شود، بايد آن را دو ركعتى قضا نمايد اگرچه در غير سفر بخواهد قضاى آن را به‌جا آورد. و اگر از كسى كه مسافر نيست يكى از اين سه نماز قضا شود، بايد چهار ركعتى قضا نمايد اگرچه در سفر بخواهد آن را قضا نمايد.

مسأله 1378- مستحب است مسافر بعد از هر نماز سى‌ [1] مرتبه بگويد:

«سُبْحانَ اللَّهِ‌

وَالْحَمْدُ للَّهِ وَلا الهَ الّا اللَّهُ وَاللَّهُ اكْبَرُ».

و در تعقيب نماز ظهر و عصر و عشا بيشتر سفارش شده است. بلكه بهتر است در تعقيب اين سه نماز شصت مرتبه بگويد.

نماز قضا

مسأله 1379- كسى كه نماز واجب خود را در وقت آن نخوانده بايد قضاى آن را به‌جا آورد، اگرچه در تمام وقت نماز خواب مانده يا به واسطه مستى يا بيهوشى نماز نخوانده باشد، ولى نمازهاى يوميه‌اى را كه زن در حال حيض يا نفاس نخواند، قضا ندارد.

[1] هر نماز شكسته.