مسأله 1380- اگر بعد از وقت نماز بفهمد نمازى را كه خوانده باطل بوده، بايد قضاى آن را بخواند.

مسأله 1381- كسى كه نماز قضا دارد، بايد در خواندن آن كوتاهى نكند ولى واجب نيست فوراً آن را به‌جا آورد.

مسأله 1382- كسى كه نماز قضا دارد مى‌تواند نماز مستحبى بخواند.

مسأله 1383- اگر انسان احتمال دهد كه نماز قضايى دارد يا نمازهايى را كه خوانده صحيح نبوده، مستحب است احتياطاً قضاى آنها را به‌جا آورد.

مسأله 1384- قضاى نمازهاى يوميه بايد به ترتيب خوانده شود [1] مثلًا كسى كه يك روز نماز عصر و روز بعد نمازظهر را نخوانده، بايد اول نماز عصر و بعد از آن نماز ظهر را قضا نمايد.

مسأله 1385- اگر بخواهد قضاى چند نماز غير يوميه مانند نماز آيات را بخواند يا مثلًا بخواهد قضاى يك نماز يوميه و چند نماز غير يوميه را بخواند، لازم نيست آنها را به ترتيب به‌جا آورد.

مسأله 1386- اگر ترتيب نمازهايى را كه نخوانده فراموش كند بنابر احتياط واجب‌ [2]، بايد طورى آنها را بخواند كه يقين كند به ترتيبى كه قضا شده به‌جا آورده است مثلًا اگر قضاى يك نماز ظهر و يك نماز مغرب بر او واجب است و نمى‌داند كدام اول قضا شده، احتياطاً بايد اول يك نماز مغرب و بعد از آن يك نماز ظهر و دوباره نماز مغرب را بخواند، يا اول يك نماز ظهر و بعد از آن يك نماز مغرب و دوباره نماز ظهر را

[1] در غير آن نمازهايى كه در اداى آنها ترتيب لازم است؛ مثل نماز ظهر و عصر يا مغرب وعشا از يك روز و يك شب ترتيب در قضاى آنها شرط نيست، و از اين‌جا حكم مسائل آينده معلوم مى‌شود.

[2] اين احتياط واجب نيست، ولى اگر ترتيب را فراموش نكرده بايد به ترتيب قضا كند.