مسأله 1369- مسافرى كه مى‌داند بايد نماز را شكسته بخواند اگر بعضى از خصوصيات آن را نداند، مثلًا نداند كه در سفر هشت فرسخى بايد شكسته بخواند چنانچه تمام بخواند نمازش باطل است. [1]

مسأله 1370- مسافرى كه مى‌داند بايد نماز را شكسته بخواند، اگر به گمان اين كه سفر او كمتر از هشت فرسخ است تمام بخواند، وقتى بفهمد كه سفرش هشت فرسخ بوده، نمازى را كه تمام خوانده بايد دوباره شكسته بخواند و اگر وقت گذشته قضا نمايد [2].

مسأله 1371- اگر فراموش كند كه مسافر است و نماز را تمام بخواند، چنانچه در وقت يادش بيايد، بايد شكسته به‌جا آورد و اگر بعد از وقت يادش بيايد، قضاى آن نماز بر او واجب نيست.

مسأله 1372- كسى كه بايد نماز را تمام بخواند، اگر شكسته به‌جا آورد در هر صورت نمازش باطل است.

مسأله 1373- اگر مشغول نماز چهار ركعتى شود و در بين نماز يادش بيايد كه مسافر است، يا ملتفت شود كه سفر او هشت فرسخ است چنانچه به ركوع ركعت سوم نرفته، بايد نماز را دو ركعتى تمام كند و اگر به ركوع ركعت سوم رفته نمازش باطل است.

و در صورتى كه به مقدار خواندن يك ركعت هم وقت داشته باشد، بايد نماز را شكسته بخواند.

مسأله 1374- اگر مسافر بعضى از خصوصيات نماز مسافر را نداند مثلًا نداند كه اگر چهار فرسخ برود و همان روز يا شب آن برگردد بايد شكسته بخواند چنانچه به نيت نماز چهار ركعتى مشغول نماز شود، و پيش از ركوع ركعت سوم مسأله را بفهمد بايد نماز را دو ركعتى تمام كند و اگر در ركوع ملتفت شود نمازش باطل است و در صورتى‌

[1] در وقت بايد به‌جا آورد و اگر وقت خارج شد به احتياط واجب بايد قضا كند.

[2] به احتياط واجب.