به‌جا آورده يا نه، به شك خود اعتنا نكند.

مسأله 1241- اگر در نماز احتياط، تشهد يا يك سجده را فراموش كند، احتياط واجب آن است كه بعد از سلام نماز، آن را قضا نمايد.

مسأله 1242- اگر نماز احتياط و قضاى يك سجده يا قضاى يك تشهد يا دو سجده سهو بر او واجب شود، بايد اول نماز احتياط را به‌جا آورد.

مسأله 1243- حكم گمان در نماز مثل حكم يقين است‌ [1]، مثلًا اگر انسان گمان دارد كه نماز را چهار ركعت خوانده نبايد نماز احتياط بخواند، و اگر گمان دارد ركوع كرده، نبايد آن را به‌جا آورد و اگر گمان دارد «حمد» را نخوانده، چنانچه به ركوع نرفته، بايد بخواند، و اگر به ركوع رفته نمازش صحيح است.

مسأله 1244- حكم شك و سهو و گمان در نمازهاى واجب يوميه و نمازهاى واجب ديگر فرق ندارد، مثلًا اگر در نماز آيات شك كند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت، چون شك او در نماز دو ركعتى است، نمازش باطل مى‌شود.

سجده سهو

مسأله 1245- براى پنج‌ [2] چيز بعد از سلام نماز، انسان بايد دو سجده سهو به دستورى كه بعداً گفته مى‌شود به‌جا آورد:

اول: آن كه در بين نماز، سهواً حرف بزند.

دوم: جايى كه نبايد نماز را سلام دهد، مثلًا در ركعت اول سهواً سلام بدهد.

سوم: آن كه يك سجده را فراموش كند.

چهارم: آن كه تشهد را فراموش كند.

[1] در ركعت‌ها حكم يقين است، و اما در غير آنها مثل ركوع و سجود و ساير اجزا معلوم‌نيست و بايد احتياط كند و احتياط در موارد آن مختلف است.

[2] در دوم و چهارم بنابر احتياط واجب و در سه چيز ديگر بنابر اقوا.