ديگرى شده يا كارى كه نماز را باطل مى‌كند به‌جا آورده، يا بين نماز و شك او زياد طول كشيده، احتياط واجب آن است كه نماز احتياط را به‌جا آورد و نماز را هم دوباره بخواند.

مسأله 1236- اگر در نماز احتياط، ركنى را زياد كند، يا مثلًا به جاى يك ركعت دو ركعت بخواند، نماز احتياط باطل مى‌شود، و بايد دوباره نماز احتياط و اصل نماز را بخواند.

مسأله 1237- موقعى كه مشغول نماز احتياط است اگر در يكى از كارهاى آن شك كند، چنانچه محل آن نگذشته، بايد به‌جا آورد و اگر محلش گذشته، بايد به شك خود اعتنا نكند، مثلًا اگر شك كند كه «حمد» خوانده يا نه، چنانچه به ركوع نرفته بايد بخواند، و اگر به ركوع رفته بايد به شك خود اعتنا نكند.

مسأله 1238- اگر در شماره ركعت‌هاى نماز احتياط شك‌ [1] كند، چنانچه طرف بيشتر شك نماز را باطل مى‌كند بايد بنا را بر كمتر بگذارد و اگر طرف بيشتر شك نماز را باطل نمى‌كند، بايد بنا را بر بيشتر بگذارد، مثلًا موقعى كه مشغول خواندن دو ركعت نماز احتياط است، اگر شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، چون طرف بيشتر شك نماز را باطل مى‌كند، بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده، و اگر شك كند يك ركعت خوانده يا دو ركعت، چون طرف بيشتر شك نماز را باطل نمى‌كند، بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است.

مسأله 1239- اگر در نماز احتياط چيزى كه ركن نيست سهواً كم يا زياد شود، سجده سهو ندارد.

مسأله 1240- اگر بعد از سلام نماز احتياط شك كند كه يكى از اجزا يا شرايط آن را

[1] بايد در شماره ركعت‌ها بنا را بر اكثر بگذارد و در آن‌جا كه بنابر بيشتر گذاشتن نماز راباطل مى‌كند بايد اصل نماز را از سر بخواند و لازم نيست نماز احتياط را به‌جا آورد.