مسأله 1039- در ركوع بايد به مقدار ذكر واجب، بدن آرام باشد و در ذكر مستحب هم اگر آن را به قصد ذكرى كه براى ركوع دستور داده‌اند بگويد بنابر احتياط واجب، آرام بودن بدن لازم است.

مسأله 1040- اگر موقعى كه ذكر واجب ركوع را مى‌گويد، بى‌اختيار به قدرى حركت كند كه از حال آرام بودن بدن خارج شود بايد بعد از آرام گرفتن بدن، دوباره ذكر را بگويد، ولى اگر كمى حركت كند كه از حال آرام بودن بدن خارج نشود، يا انگشتان را حركت دهد اشكال ندارد.

مسأله 1041- اگر پيش از آن كه به مقدار ركوع خم شود و بدن آرام گيرد عمداً ذكر ركوع را بگويد، نمازش باطل است.

مسأله 1042- اگر پيش از تمام شدن ذكر واجب، عمداً سر از ركوع بردارد نمازش باطل است و اگر سهواً سربردارد، چنانچه پيش از آن كه از حال ركوع خارج شود، يادش بيايد كه ذكر ركوع را تمام نكرده بايد در حال آرامى بدن دوباره ذكر را بگويد و اگر بعد از آن كه از حال ركوع خارج شد، يادش بيايد نماز او صحيح است.

مسأله 1043- اگر نتواند به مقدار ذكر در ركوع بماند، احتياط واجب آن است كه بقيه آن را در حال برخاستن بگويد [1].

مسأله 1044- اگر به واسطه مرض و مانند آن در ركوع آرام نگيرد نماز صحيح است ولى بايد پيش از آن كه از حال ركوع خارج شود، ذكر واجب؛ يعنى‌

«سُبْحانَ رَبِّيَ الْعَظِيمِ وَبِحَمْدِهِ»

يا سه مرتبه‌

«سُبْحانَ اللَّهِ»

را بگويد.

مسأله 1045- هرگاه نتواند به اندازه ركوع خم شود، بايد به چيزى تكيه دهد و ركوع‌

[1] اگر مى‌تواند پيش از آن كه از حد ركوع بيرون رود ذكر را بگويد بايد در آن حال تمام كند و اگر نمى‌تواند در حالى كه دارد برمى‌خيزد به قصد رجا ذكر را بگويد.بروجردى، حسين، رساله توضيح المسائل(آية الله العظمى بروجردى با حواشى امام خمينى (س) موسوعة الإمام الخميني 30 )، 1جلد، موسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينى (س) - ايران - تهران، چاپ: 1، 1392 ه.ش.