وجود جنّ و ملک نیازمند به فکر است.

تصورات بدیهی عبارت است از تصورات روشن و واضحی که هیچ گونه ابهام در آنها وجود نداشته باشد، بر خلاف تصورات نظری که احتیاج به تشریح و توضیح دارند [1].

اما تصدیقات: ذهن در قضاوت و حکم میان دو چیز گاهی نیازمند به دلیل است و گاهی بینیاز از دلیل است؛ یعنی گاهی تصور دو طرف نسبت کافی است که ذهن جزم و یقین به وجود یا عدم نسبت کند و گاهی کافی نیست، باید دلیلی در کار باشد تا ذهن میان دو طرف نسبت حکم کند.

مثلًا این که «5 از 4 بزرگتر است» نیازی به فکر و استدلال ندارد، و اما این که «225 15 15» نیازمند به فکر و استدلال است. همچنین این که «جمع میان نقیضین ممتنع است» از تصدیقات بدیهی است، و اما این که «ابعاد جهان آیا متناهی یا نامتناهی است؟» نظری است.