من حقیقتاً تعجب میکنم از یک عده مردمی که مثل اینکه دستی و دستگاهی هست که حالا هرجور هست امثال حافظ را به یک شکلی مسخ کنند که از این راه و به این وسیله بالاخره به جای اینکه فکر مردم را بالا ببرند و تعالی بدهند، مردم را به سوی فساد و تباهی و انحراف سوق بدهند. میگویند اصلًا حافظ معتقد به معاد و عالم بعد از مرگ نبوده؛ حالا خود بیچاره چه میگوید، آنها چه میگویند.

تا آنجا که میگوید:

.جدا شدنش از آنجا [را بیان میکند.] میخواهد بگوید این نافه ختن این بوی خوشش را از چه دارد [2]؟ از این که همجوار آهو بوده، مدتی در زیر شکم آهو- این موجود زیبا که ضرب المثل زیبایی است- بوده. اگر تو از خون دل من بوی مشک میشنوی، آخر من یک روزی با او بودهام.

در یک غزل دیگر در همین زمینه میگوید: