اسم الکتاب : تفسیر و مفسران المؤلف : معرفت، محمدهادی الجزء : 1 صفحة : 455
پناه برد. مرحوم فیض کاشانی میگوید: «زیرا طعام شامل طعام جسم و طعام روح- هر دو- میشود؛ همان گونه که انسان شامل بدن و روح- هر دو- میشود؛ پس همان گونه که انسان مأمور است در غذای جسمانی خود دقت کند تا دریابد که از نزد خداوند فرو فرستاده شده است، باید به غذای روحانی خود که همان علم است نیز توجه داشته باشد تا بداند که از نزد خداوند ارزانی شده است؛ بدین گونه که پروردگار باران وحی را بر سرزمین نبوت و درخت رسالت و سرچشمه حکمت بارید و در نتیجه آن، دانههای حقیقت و میوههای معرفت سر برآورد تا ارواح شایستگان تربیت از آن تغذیه کند. پس سخن حضرت که میفرماید علم خود را مواظبت کند [و ببیند] از چه کسی فرا میگیرد، معنایش این خواهد شد که سزاوار است علم خویش را از منزلگاههای وحی و منابع حکمت، اهل بیت، بیاموزد؛ آنان که دانش خویش را از منبع امین وحی، [به گونهای خالص، پاک و پاکیزه فرا گرفتهاند.- فیض کاشانی سپس اضافه میکند:- این، تأویل آیه است که همان باطن آیه را تشکیل میدهد و در جنب ظاهر آن اراده شده است» [1].
جعل حدیث از زبان ائمه
شدیدا مایه تأسف است که میبینیم حدیث سازی در تفاسیر منسوب به سلف صالح به ویژه ائمه اهل بیت علیهم السّلام رواج فراوان داشته است؛ زیرا دروغ پردازان با درک موقعیت بالای اهل بیت در میان امت و مقبولیت والای ایشان نزد خاصه و عامه، زمینه مناسبی برای ترویج سخنان باطل خود و داغ شدن بازار کساد کالای کم بهای خود یافتند؛ لذا به حدیث سازی و جعل سند و نسبت دادن آن به پیشینیان و ائمه اطهار علیهم السّلام پرداختند تا پذیرفته شود. بیشتر این افتراها، گذشته از ناسازگاری با طبع سلیم و عقل رشید، با قداست اسلام و مبانی حکیمانه آن نیز در تضاد است و خوشبختانه اکثر این گونه روایات ساختگی یا مقطوع السندند یا سندهای سستی دارند که به وسیله رجالی ضعیف و مشهور به جعل و حدیث سازی، شکل یافته