ثنائى ميرزا ابو القاسم فراهانى-

بعنوان قائم مقام خواهد آمد.

ثنائى‌

خواجه حسين بن عنايت ميرزا، از شعراى اواخر قرن دهم هجرى ايران ميباشد كه به ثنائى تخلّص ميكرد و در خدمت ابراهيم ميرزا پسر شاه اسمعيل صفوى (906- 930) بود، ديوان مرتبى بدو منسوب و از اشعار او است:

زمان وفاتش مضبوط نيست. (ص 1744 ج 3 س)

ثنائى خواجه حسين بن غياث الدين محمد-

مشهدى، كه به ثنائى مشهدى هم موصوف ميباشد، شاعرى است ايرانى، مدّاح حضرات ائمّه اطهار ع و به ثنائى تخلّص مينموده است. در زمان اكبر شاه هندى بهندوستان رفت، جنازه‌اش را بمشهد مقدّس رضوى نقل داده و در آن زمين پاك بخاكش سپردند. ديوان مرتبى دارد شامل قصائد و غزليّات و قطعات و رباعيّات و ساقى‌نامه كه هنوز چاپ نشده و دو نسخه خطّى آن بشماره 284 و 375 در كتابخانه مدرسه سپهسالار تهران (دانشكده معقول و منقول) موجود ميباشد و آغاز آن اين است:

(ص 1744 ج 3 س و 575 ج 2 فهرست كتابخانه)

ثورى سفيان بن سعيد بن مسروق-

كه صوفى كوفى عامى بوده و همين لفظ ثورى در اصطلاح علماى رجال در صورت اطلاق و نبودن قرينه راجع بهمين سفيان ميباشد و ببرادرش عمر بن سعيد و بنان بن طريف منصرف نيست. پوشيده نماند، سفيان ثورى غير از سفيان بن عيينه است كه شرح‌حال او نيز در باب كنى از همين كتاب بعنوان ابن عيينه خواهد آمد. نسب سفيان بن سعيد با چهارده واسطه به ثور بن عبد منات موصول ميشود و بهمين جهت به ثورى موصوف و بسفيان ثورى معروف است. در هيچ‌يك از كتب رجاليه شيعه، چيزى راجع بامانت و وثاقت و فوز و فلاح و درستكارى و صلاح و محبّت اهل بيت عصمت و متابعت خانواده طهارت درباره او نگارش نيافته بلكه نجاشى و مجلسى و بعضى ديگر از علماى رجال اصلا نامى از وى نبرده‌اند، علّامه حلّى در خلاصه از اصحاب اماميّه بودنش را نفى كرده و كسى از اهل‌