على بن ابراهيم عن ابيه عن محمد بن ابى عمير است و در هرجا كه در وسط سند بعد از حسين باشد مرادش ابن ابى عمير عن حماد بن عثمان عن عبيد اللّه بن محمد الحلبى است و اگر در وسط سند بعد از سهل بن زياد باشد مراد محمد بن الحسن بن شمون عن عبد اللّه بن عبد الرحمن الاصم عن مسمع بن عبد الملك است و در هرجا كه در وسط سند بعد از صفار واقع شود مراد از آن حسن بن موسى الخشاب عن غياث بن كلوب عن اسحق بن عمّار است و تحقيق حال موكول بكتب رجال ميباشد.

ثلاج‌

در اصطلاح رجالى، حسين بن احمد بن مغيره بوده و شرح حالش در كتب رجاليه است.

ثمالى بضمّ اوّل ثابت بن دينار-

در باب كنى بعنوان ابو حمزه خواهد آمد.

ثمالى محمد بن يزيد-

بعنوان مبرّد نگارش خواهد يافت.

ثمانينى على بن حسين بن موسى-

بعنوان علم الهدى خواهد آمد.

ثمانينى عمر بن ثابت-

اعمى، مكنّى بابو القاسم، از مشاهير علماى نحو و ادب ميباشد كه بتمامى قوانين ادبيّه عارف بود و در نحو و ادبيّات عربيّه تأليفات بسيارى داشته است:

1- شرح التصريف الملوكى 2- شرح اللمع 3- المفيد در نحو و غير اينها. ابو المعمر، يحيى بن محمد كه شرح‌حال او در باب كنى بعنوان ابن طباطبا خواهد آمد از شاگردان او است و در سال چهارصد و چهل و دو از هجرت (442 ه ق) درگذشت.

لفظ ثمانين در اينجا، قصبه‌ايست در سمت بالاى موصل، در دامنه كوه جودى، از نواحى جزيره ابن عمر، گويند اين قصبه نخستين معموره‌ايست كه بعد از طوفان بنا شده و هشتاد تن با حضرت نوح از كشتى خارج و هريكى خانه‌اى در همين‌جا براى خود بنا نهادند و بهمان جهت بهمين اسم ثمانين مسمّى گرديده است.

(ص 413 ج 1 كا و 57 ج 16 جم و 1743 ج 3 س و س 26 ص 322 ت)