(مدرك از نظرم رفته است)

اوتاد اربعة

اوتاد ارض‌

در بعضى از آثار دينيّه، كنايه از زرارة بن اعين، محمد بن مسلم،

ليث بن مراد و بريد بن معاويه است چنانچه در تحت عنوان ابو بصير ليث مذكور خواهيم داشت.

اوحد سبزوارى‌

شاعرى است، حكيم اديب، فاضل منشى كاتب، منجّم ماهر، از مشاهير شعرا و منجّمين ايرانى، در سال هشتصد و شصت و هشت هجرت (868 ه ق) وفات يافته و ديوانى حاوى قصائد و غزليات و مقطعات بدو منسوب است. از تذكره دولتشاهى نقل است كه اوحد، حكيمى فاضل، در فنون گوناگون بويژه در علم طبّ و حساب و احكام نجوم بى‌نظير، در شعر و شاعرى ماهر، در تاريخ و خط و انشا بى‌مانند و از اعيان سبزوار بود و خاندان ايشان را مستوفيان گويند. باوجود فضل و حكمت، مشرب فقر و درويشى داشت و هميشه جمعى از وى استفاده علم مى‌نمودند، در تمامى عمر ازدواج نكرد، در مقام اعتذار از كسى كه دلالت بر تأهّلش نمود و محاسن آنرا تذكر داد، گويد:

اسم و شرحى ديگر بدست نيامد. (ص 1065 ج 2 س و 252 لس و 217 سفينه)

اوحد الدين بليانى شيخ عبد اللّه بن ضياء الدين مسعود-

بليانى از نوه‌هاى شيخ ابو على دقاق و از قدماى عرفاى آفاقى بود و بنوشته بعضى شيخ صفى الدين‌