مي گيرد .

در بررسي مفهومي ، مي توان به مفاهيمي که از صاحبان کشف معصوم به صورت نصّ صريح ، با سند و جهت قطعي وارد شده اند نيز استفاده کرد ، و اگر آن دليل منقول ، فاقد يکي از عناصر سه گانه ياد شده باشد ؛ يعني از لحاظ متن ، نص و صريح نباشد ، يا از لحاظ سند و صدور قطعي نباشد يا از لحاظ جهت صدور يقيني نباشد ، هرگز معيار پيدايش يقين به محتواي نقل نخواهد بود .

« توزين شهودي » مکاشفات و مشهودات مشوب با موازين قسط ، نظير وقتي است که در تمثّلي برزخي ، مسئله اي مطرح مي شود و انسان در همان موطن برزخي ، مانند رؤيا يا حالت مَنامي به تأمل پرداخته و از صاحب بصري که بر ادراک آن نائل آمده است، سؤال مي نمايد و او در همان مشاهده ، آن مطلب پيچيده و مورد تأمل را آشکار و ظاهر مي نمايد ، به گونه اي که مجالي براي ترديد در آن باقي نمي گذارد ، و « توزين مفهومي » نظير وقتي است که مکاشفه به پايان رسيده و مفاهيمي از آن در ذهن باقي مانده ، و از آن پس ، آن مفاهيم با موازين عقلي يا آيات قرآني و مأثورات وارد از پيامبر اکرم و امامان معصوم عليهم السلام تطبيق شده ، و مورد بررسي قرار مي گيرد .

نفس و آگاهي حضوري به آن

علم هر کس به حقيقت نفس خود ، از جمله موارد علم حضوري است ؛ يعني واقعيت نفس چيزي از سنخ مفاهيم يا ماهيات نيست تا به وجود ذهني موجود شده و با دانش حصولي فهميده شود ، بلکه مفهوم تنها مي تواند عهده دار حکايت از آن باشد و ماهيت نيز امري است که به تبع هستي شخص ايجاد شده و به وساطت ذهن در ظرف ادراک و آگاهي حصولي قرار مي گيرد و نظير مفاهيم ، حکايتي تبعي و