مدافع برتري مسيحيت نسبت به اديان ديگر بود. با اين همه او دين را ذاتاً امري شخصي و خصوصي مي پنداشت. به نظر او گوهر دين نه در نظامهاي اعتقاد ديني و نه در شکلهاي ظاهري ديگر، بلکه در روح انسان محو شده در احساس بدون واسطه ي بي نهايت نهفته است.[1] به نظر شلاير ماخر، تجربه ديني باطني، گوهر همه اديان است. منشأ دين نه در معرفت و اخلاق بلکه در احساس بدون واسطه که خود پاسخي است به بي نهايت، پيدا مي شود. اين احساس در قالب اديان تاريخي نمود مي يابد و لوث مي شود. از نظر شلاير ماخر کثرت اديان نتيجه ي احساسات و تجربيات ديني متنوع است و به همين دليل، همه اديان در بردارنده حقيقت الهي هستند. با اين حال اين اديان بازتاب مراحل مختلف رشد معنوي هستند. از نظر او کاملترين شکل ايمان در مسيحيت يافت مي شود، زيرا مسيح مصداق عالي ترين نوع ممکن تجربه ديني است و آن را به مسيحياني که با او همدل هستند، منتقل مي کند.

يکي ديگر از بزرگان سنت پروتستانتيسم ليبرال رودلف اتو[2] (1869 – 1937) است. هم او بر اين نکته تصريح دارد که همه اديان گوهر مشترک دارند. اتو روحاني لوتري آلماني تباري بود که در گوتين گن[3] و ماربورگ،[4] الهيات تدريس مي کرد (و حتي مدت کوتاهي نماينده کليساي آلماني لوتري در شهر کن فرانسه بود). او عميقاً متأثر از افکار شلاير ماخر بود، و حتي کتاب شلاير ماخر را تحت عنوان در باب دين[5] يک قرن پس از او