وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ)1؛ (إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ)2.

بنابراين زائر بايد از آيه‌هاي نوراني «قرآن» سرمشق گرفته، نسبت به همسفرانش ـ که اهل ايمان و مهمان خدا هستند ـ دوستي و محبتش را اظهار نمايد.

زائر بايد نسبت به دوستانش بهترين دوست باشد تا مبادا در محيط امن الهي به فرمودة اميرمؤمنان، موجب سلب آسايش دوستان خود گردد.

امام علي (عليه السلام) در روايتي مي‌فرمايد:

«شَرُّ الْإِخْوَانِ مَنْ تَكَلَّفَ لَهُ»؛ [3]

«بدترين برادران، کسي است که باعث زحمت و تکلّف [ديگران] گردد».

نرم و آهسته سخن گفتن و گزيده گويي، از دستورهاي بسيار مهم اسلام است که مراعاتش بر همگان واجب اخلاقي است.

زائري که براي جلب رضايت حق و ياري دادن به ميهمانان الهي، و کمک به همسفران و هم اتاقي‌ها به خدمت برمي‌خيزد، لازم است خدمت خود را هرچند بزرگ باشد، کوچک و ناچيز انگارد، و در مقابل، خدمت ديگران را هرچند اندک و کم باشد، بزرگ بشمارد و آن

[1] بقره/ 222.

[2] آل عمران/ 134.

[3] ميزان الحکمه، ج11، ص523.