29. گريز از مواضع تهمت

بر مؤمن واجب است در هر حال و هرکجا، و در هر شرايطي که ممکن است سبب ايجاد تهمت گردد و به آبرويش زيان برسد، اجتناب نمايد.

از اميرمؤمنان (عليه السلام) روايت شده:

« مَنْ وَضَعَ نَفْسَهُ مَوَاضِعَ التُّهَمَةِ فَلَا يَلُومَنَّ مَنْ أَسَاءَ بِهِ الظَّن‌»؛ [1]

«کسي که خود را به دست خود در مواضع تهمت قرار مي‌دهد، نبايد آن را که به او سوء ظن مي‌برد، سرزنش کند».

حضرت صادق (عليه السلام) مي‌فرمايد:

«مَنْ دَخَلَ مَوْضِعاً مِنْ مَوَاضِعِ التُّهَمَةِ فَاتُّهِمَ فَلَا يَلُومَنَّ إِلَّا نَفْسَهُ»؛ [2]

«کسي که وارد بر جاهايي از موارد تهمت شود، و در ميان مردم متهم گردد، بايد خودش را سرزنش کند».

[1] جامع احاديث الشيعه، ج20، ص211 و 212.

[2] همان.