زمان خود باشد، و اين ضرورت در خصوص روحانى عاقل بيشتر است.

سؤال اينجا است كه چگونه و به چه كيفيتى بايد آشناى به زمان بود؟

يكى از امورى كه بايد در اين زمان با آن آشنا باشيم، راه گسترش، تبليغ و نفوذ معارف اسلامى در جامعه خود و ديگر جوامع است، و نيز درك اين كه چگونه مى‌توان از اين موقعيت بهترين استفاده را برد.

موقعيتى كه هم اكنون از آن برخورداريم اين است كه يك كشور با نظام اسلامى به رهبرى روحانيت عظيم الشّأن و امام بزرگوار اداره مى‌شود و روز به روز هم موقعيتش در دنيا مستحكم‌تر و به ثبات نزديك‌تر مى‌شود. هدف ما در برپايى انقلاب و ادامه آن، تنها در دست گرفتن قدرت نبود و نيست، بلكه هدف ما نشر و تبيين معارف اسلام و آشنا كردن جامعه خود و همه جوامع با مسائل اسلامى است.

با اين موقعيت و اين هدف ارزشمند، بايد درك كنيم كه وظيفه ما چيست و چطور مى‌توان از عهده اين مهم برآمد و در درجه اول، چگونه مى‌توانيم جامعه خود و سپس ديگر جوامع را روز به روز بيشتر با معارف اسلام، آشنا و پيوند دهيم.

اجمالًا مى‌توان گفت كه- متأسفانه يا خوشبختانه- اين انقلاب مسئوليت سنگينى را براى هر كدام از ما به وجود آورده است و روحانيت در نظام اسلامى و حوزه هاى علميه- خصوصاً حوزه علميه قم كه در رأس حوزه هاى جهان تشيع بلكه جهان اسلام قرار دارد- چنين مسئوليت خطير و سنگينى را بر عهده دارد و بايد از عهده‌اش بر آيد.

در اين حال رو به رو شدن با بى تفاوتى و بى اعتنايى، چه در رابطه با تحصيل و چه در رابطه با تبليغ و ترويج، بسيار تأثر آور است. بسيار جاى تأسف است كه ما مى‌بايست به تعداد سالها و روزهايى كه از پيروزى انقلاب مى‌گذرد، كارى كرده باشيم تا ارتباط جامعه ما با معارف اسلامى روز به روز، ماه به ماه و سال به سال بيشتر شده و اعتقاداتشان قوى‌تر و اعمالشان تطبيق بيشترى با اسلام پيدا كرده باشد؛ ولى اين كار آن‌گونه كه وظيفه بوده و انتظار مى‌رفته تحقق نيافته است.

اگر وظيفه روحانيت در نظام اسلامى و مسئوليت حوزه هاى علميه به وضوح و به معناى واقعى براى همه روشن بود، قطعاً آن هدفى كه از اول ذكركرده و در