». [2] فرد عاقل و خردمند بايد سه خصلت
داشته باشد: 1. بايد در شخصيت خود بينديشد و صلاح و فساد حال خود را دريابد. 2.
زبانش را نگه دارد. 3. زمانش را بشناسد.
يكى
از خصوصياتى كه در اين روايت مطرح شده «يَعْرِفَ
زَمَانَه» است.
اگر
معناى اين عبارت حضرت را با بيان صد نفر هم بخواهند تبيين كنند باز نمىتوانند
محتواى كامل آن را با تمام ابعادش، ارائه كنند.
اگرچه
عبارت «آشنايى به زمان» از نظر لفظ كوتاه است، ولى محتوا و معناى بسيار وسيع و
گسترده اى در آن نهفته است. خداوند مىداند كه چه آثارى بر اين معنا مترتب است! به
طورى كه در تاريخ مىبينيم چه شخصيتهاى بزرگى كه همه شرايط در آنان وجود داشت، ولى
به اين دليل كه عارف به زمانشان نبودند به تمام معنا سقوط كردند. كسى كه مىخواهد
با چراغ عقل راه را بپيمايد بايد عارف به
[1]. اين درس در جلسات «دويست و هشتادو نهم» و
«دويست و نود و چهارم» خارج اصول معظم له ايراد گرديده است.