دارد؛ ولى نبايد اين دشمنى باعث شود از حالت تعادل خارج شود و هر چه به زبانش مى‌آيد به او بگويد. [1] كلماتى را كه از ديگران مى‌شنود، بينه و بين الله تعالى تفسير كند، بين خودش و وجدانش انصاف را رعايت كند، كه وى چه گفت، چه مسأله‌اى را مطرح كرد و چه هدفى را تعقيب مى‌كرد.

هيچ كس نبايد كلمات و سخنان ديگران را به «ما لا يرضى صاحبه» تفسير كند؛ انسان بايد واقعيت‌ها را مطرح كند، نه اين‌كه دشمنى يا دوستى، واقعيتها را تغيير دهد.

رعايت انصاف در همه حالات (خشم و خشنودى، دوستى، دشمنى و ...) پشيمانىِ آينده را از انسان دور مى‌كند.

لذا حضرت مى‌فرمايد: نه تنها انصاف بلكه «أَشَدُّكُمْ إِنْصَافاً»، كسى بيشترين شباهت را به رسول اكرم (ص) دارد كه بالاترين مراتب انصاف را به هنگام خشم و خشنودى رعايت مى‌كند؛ اما آن كسى كه انصاف را رعايت نمى‌كند يا مرحله پايينى از انصاف را رعايت مى‌كند، نبايد خودش را شبيه رسول خدا 6 ببيند.

والسلام عليكم و رحمه الله وبركاته‌

[1]. قال أميرالمؤمنين (ع): يَا ابْنَ جُنْدَب ... أَنْصِفْ مَنْ خَاصَمَك. (تحف العقول، ص 301) اى پسر جندب! در حقّ كسى كه با تو دشمنى ورزد انصاف بورز.

- اللهم وَفِّقْنَا فِيهِ لِ ... أَنْ نُنْصِفَ مَنْ ظَلَمَنَا .... (الصحيفه السجاديه، ص 188، دعاى 44) خداوندا! به من توفيق عنايت فرما ... به كسى كه به ما ظلم و ستم كرده از روى آنچه انصاف و عدل حكم مى‌كند رفتار كنيم نه آن‌كه از جهت فرو نشاندن خشم، از عدالت تجاوز كنيم.