3- حفظ و نگهدارى شخص سومين فايده دين نگهدارى و حفظ و كنترل انسان از حالات و صفات و غرايز مخرب و نابودكننده است، دين، انسان مؤمن و معتقد به مبدأ و معاد را از هر گونه فساد، تباهى تجاوز به حقوق ديگران و ظلم و ستم بازداشته و حفظ مى‌كند. امير مؤمنان حضرت على عليه السلام مى‌فرمايد:

وَ اللّهِ لَأَنْ أَبيتَ عَلَى حَسَكِ السَّعْدَانِ مُسَهَّداً أَوْ أُجَرَّ فِي الْأَغْلَالِ مُصَفَّداً أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أَلْقَى اللَّهَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى وَ رَسُولَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ظَالِماً لِبَعْضِ الْعِبَادِ وَ غَاصِباً لِشَي‌ءٍ مِنَ الْحُطَامِ ... وَ اللَّهِ لَوْ أُعْطِيتُ الْأَقَالِيمَ السَّبْعَةَ بِمَا تَحْتَ أَفْلَاكِهَا عَلَى أَنْ أَعْصِيَ اللَّهَ فِي نَمْلَةٍ أَسْلُبُهَا جُلْبَ شَعِيرَةٍ مَا فَعَلْتُهُ»

(نهج البلاغه صبحى صالح، خطبه 224). يعنى: سوگند به خدا اگر شب را بر روى خارهاى سعدان بيدار به سر برم و يا در غل‌ها و زنجيرها بسته و كشيده شوم، برايم محبوب‌تر است از اين كه خدا و رسولش را روز قيامت در حالى ملاقات كنم كه به بعضى از بندگان ستم كرده و چيزى از اموال دنيا را غصب نموده باشم ... به خدا سوگند اگر اقليم‌هاى هفت‌گانه را با آنچه در زير آسمان‌ها است به من بدهند كه خداوند را با گرفتن پوست جويى از دهان مورچه‌اى نافرمانى كنم هرگز نخواهم كرد. بنابراين دين انسان را متوجه به خدا مى‌كند و در نتيجه دلش را آرام و روحش را قوى مى‌گرداند و او را از ناشايست‌ها